اولین گاهنامه معماری بومی منتشر گردید
به گزارش كاراموند اولین «گاهنامه معماری بومی ایكوموس ایران» توسط كمیته علمی معماری بومی این نهاد فرهنگی بین المللی و زیر نظر ایكوموس - ایران و همزمان با هفته محوطه ها و بناهای تاریخی منتشر گردید.
به گزارش كاراموند به نقل از ایسنا، اولین گاهنامه معماری بومی كه با پشتیبانی مهدی حجت، ناصر نوروززاده چگینی و محمدرضا اولیا انتشار یافته، مقالات و گزارش ها و یادداشت هایی از اعضای این كمیته را ثبت كرده است.
ایجاد این نشریه به قول سیاوش صابری - رئیس كمیته معماری بومی - در سخن نخست «مبتنی بر شكل گیری آرزوهای گروهی از متخصصان و علاقمندان میراث بشری و به صورت ویژه ایران بود برای شناخت و حفاظت از دستاوردهای اندیشه انسان در طول زمان و در هماهنگی با مكان و طبیعت پیرامونی اش» بوده است.
در بخشی از این گاهنامه مهدی حجت - رئیس ایكوموس ایران - به این پرسش پاسخ داده است كه چرا معماری بومی برای ما پرارزش است. او معماری بومی را به صورت عام یكی از عمده ترین مظاهر فرهنگ دانسته و تاكید كرده است: «برای اینكه ما كیفیت مظهر را خصوصاً در معماری بومی درست بفهمیم، خوب است كه به سایر مظاهر فرهنگی مان هم دقت نماییم. مثلاً فرض كنید زمانی كه شما می گوئید موسیقی بندری یا موسیقی آذری یا تربتی احتمالاً همه ما متوجه می شویم كه چرا این موسیقی ها با هم تفاوت دارند. اگر بخواهیم این تفاوت را باز نماییم و بگوییم عناصر مؤثر در تفاوت شكل این ها چیست به این مورد می رسیم كه یكی مكان و خاستگاه آن هاست كه تأثیرگذار است و دیگری آنچه كه بر سر آن مكان در طول تاریخ آمده است و سومی هم اعتقادات آن مردمان است.
ازاین رو اگر به سایر مظاهر هم نگاه نماییم متوجه می شویم كه نمی توان این تأثیرات را نادیده گرفت. پس طبیعی است وقتی با مظهر مهمی مثل معماری روبرو می شویم این مظهر هم محل تجلی تمام آورده های مكانی، زمانی و باورها باشد. حال اگر به دنبال محلی برای تجلی همه این نیروها باشیم كجا را می توانیم برای مطالعه و بهره برداری از این آوردها بیابیم كه با این جامعیت و در این وسعت محل تجلی آن باشد؟ اساساً نه در جایی كه یك معمار، هوسرانیِ فضایی كرده و دفعتا اثری را به وجود آورده است. پس آثار معماری بومی ما محل رجوع به ارزش های پایدار در سرزمین ماست، یعنی وقتی می گوئیم معماری بومی یعنی آن نوع معماری كه قویم و پایدار و ریشه دار است و محل تجلی سه عامل مذكور بر مبنای كیفیت تعامل انسان نسبت به آن است. نكته دیگر این است كه انسان در مركز این مثلث قرار گرفته و از هر كدام از این عوامل با شدتی متفاوت تأثیر در حضور یافته است.»
سخن نخست این گاهنامه به قلم سیاوش صابری كاخكی و توضیحات كلی درباره ی «فهم معماری بومی» در چارچوب مصاحبه مهدی حجت انتشار یافته است. ناصر نوروززاده چگینی یادداشتی با عنوان «گل گیوه» و «درآمدی بر چینه شناسی» به قلم محمدرضا اولیا به چاپ رسیده است.
زهره خضری درآمدی بر شناخت «آسبادهای ایران، میراث صنعتی از یادرفته ایران كهن»، نجمه حساس «معماری كوچ» و مجید قره زاده شربیانی «آنتوان سوروگین را از پیشگامان عكاسی سرزمین ایران» معرفی می كند.
اكرم خراسانی مقاله ای در باب «روستای كنگ» نوشته و نیكو خالقی مقاله ای با عنوان «معماری بومی خانه های مخروطی شكل در هارن، تركیه» ترجمه كرده است.
مهسا عباسی گراوند و سید محمدامین طباطبایی هم گزارشی از «كارگاخ علمی بازشناسی و احیا حصار چینه ای باغ های تاریخی» و «گزارشی مختصر از فعالیت های كمیته معماری بومی و گروه های زیرمجموعه» به قلم عاطفه امرایی انتشار یافته است.
همینطور معراج شریفی اسكیس در «كوچه پس كوچه های ایران» منتشر نموده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب