به گزارش كاراموند به نقل از ایسنا، به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، مرتضی رضوانفر، عضو هیات علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با انجام بررسی "كتیبه های فارسی در ایران فرهنگی"، به پژوهش هایش در كشورهای مختلف اشاره كرد.
او با اشاره به انجام پروژه خود در منطقه قفقاز و آفریقا، به بررسی كتیبه های فارسی در منطقه قفقاز شمالی (داغستان، چچن، اوستیا)، قفقاز جنوبی (ارمنستان، آذربایجان، گرجستان و تا حدودی تركیه) اطلاع داد و اظهار داشت: همینطور در سفری به آفریقا در كشورهای تانزانیا و كنیا كه دولت شهرهای شیرازی در آنها قرار داشتند، كتیبه های فارسی بررسی، شناسایی و مستند شدند.
به گفته رضوانفر، در شرق آفریقا نزدیك به ۱۵۰ بنای متعلق به دولت شهرهای شیرازی شناسایی و مستند شد.
این عضو هیات علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با اشاره به ارتباط چند هزارساله ایران و چین اظهار داشت: این دو كشور هزار سال بلافصل همسایه یكدیگر بوده اند و بنابراین عناصر مشترك بسیار زیادی در فرهنگ هر دو كشور وجود دارد.
تاثیر ادیان ایرانی در چین/ایرانی ها كمتر تاثیر فرهنگ ایران را بررسی نموده اند
رضوانفر با ابراز تاسف از این كه ایرانی ها كمتر از چینی ها و اروپایی ها درباره تاثیر فرهنگ ایران در چین كار كرده اند، در توضیح یكی از دلایل علاقه چینی ها به مطالعه فرهنگ ایران و تاثیرش بر كشورشان اظهار داشت: ادیان بزرگ چین اغلب از ایران به آنجا رفته اند. به عنوان مثال در عهد ساسانی كه مانی و خیلی از پیروان او اعدام شدند خیلی از مانویان ایران به مناطق شرقی بخصوص چین و تعدادی هم اروپا عزیمت كردند و در حدود ۸۰ سال حكومت اویغور ها در چین، دین رسمی مانویت بوده است.
او در ادامه به مهاجرت مسیحیان نستوری در دوران حكومت ساسانیان به هند و چین اشاره كرد و اظهار داشت: كتیبه های پهلوی كه امروز در هند وجود دارند، در واقع آثار به جا مانده از مسیحیان نستوری است كه از ایران مهاجرت كرده اند همینطور كتیبه ها و آثاری از آنان در چین باقی مانده است.
این عضو هیات علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با اشاره به مهاجرت زرتشتی ها بعد از ورود اسلام از ایران به چین و برجای گذاشتن آثاری در این كشور اظهار داشت: بودیسم هم با استفاده از بلخ كه بخشی از ایران آن زمان بود از این مسیر به چین رفته و آنجا مستقر شده است.
وی اضافه كرد: حدود ۳۰۰ هزار ایرانی در عهد مغول برای اداره امور درباری و دیوانی و تجاری چین كه افرادی باسواد و آگاه بودند توسط حكومت مغول كوچ داده شدند.
به گفته رضوانفر، نامه ای به زبان فارسی از "گیوك خان" امپراطور چین و مغول به پاپ، در موزه واتیكان نگهداری می گردد كه نشان دهنده جایگاه زبان فارسی به عنوان زبان رسمی بخش بزرگی از جهان در قرن هفتم بوده است.
او با اشاره به روابط متقابل این دو كشور، تاثیر ایرانی ها بر چین را در عهد باستان و دوره تاریخی بیشتر دانست و اظهار داشت: این در شرایطی است كه هم اكنون چینی ها بیشتر موثر بوده و در جهان تاثیرمی گذارند.
انتقال زبان و فرهنگ با استفاده از روابط تجاری
رضوانفر در ادامه به روابط تجاری ایران و چین اشاره كرد و اظهار داشت: خیلی از آیین ها، آداب و رسوم و عناصر فرهنگی و اجتماعی ایران با استفاده از مسیر تجاری به چین سرایت كرده است.
او با اشاره به این كه مسیر تجاری از دو طریق تجارت زمینی و مسیر دریایی بوده است، اظهار داشت: تجارت زمینی بیشتر از مسیر غرب چین انجام می شد. مسیر دریایی راه ابریشم بین ایران و چین، دو مسیر جنوب خلیج فارس(بندر سیراف و بندر بوشهر و چند بندر محلی) و زنگبار بوده است.
نقش ایرانی ها و وجود آثار چینی در افریقا
او با اشاره به حضور دولت شهرهای شیرازی از بیش از هزار سال پیش و آغاز تجارت توسط "علی ابن حسن شیرازی" و فرزندانش در سواحل شرق آفریقا كه به نام زنگبار شناخته می شد، اظهار داشت: امروزه در موزه های بسیاری در حاشیه شرقی آفریقا آثاری از تمدن چینی وجود دارد كه برپایه گفته راهنمای موزه ها و افراد آگاه محلی، اشیایی هستند كه زمانی تجار ایرانی از چین آورده بودند.
مسجد ققنوس در بندر خانجو، محل نگهداری ۲۱ كتیبه فارسی
این عضو هیات علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری اضافه كرد: خیلی از مساجد و قبور باستانی و تاریخی زنگبار در كشورهای حاشیه ای مانند كنیا، تانزانیا و موزامبیك با اشیا چینی تزیین شده اند كه روزگاری توسط ایرانی ها به این منطقه آورده شده اند.
وی وجود كلماتِ زیاد فارسی در زبان چینی بخصوص در مباحث تجاری و اداری در هند، چین، ژاپن و اندونزی را ناشی از روابط تجاری دریایی ایران در این مسیر دانست و اظهار داشت: كشتیرانی بیشتر از دولت در دست تجار بوده و آنها ادبیات و فرهنگ و دین را منتقل می كردند و به همین دلایل در جای جای چین آثار فرهنگ و تمدن ایرانی قابل مشاهده است.
محل نگهداری ۲۱ كتیبه فارسی در چین