دستمزد مجری اختتامیه فجر بالاتر از چهره ماندگار قدر موسیقی مشخص شد!
کاراموند: هزینه های برگزاری چهلمین جشنواره موسیقی فجر در حالی اعلام گردید که اعداد و ارقام اعلامی در آن گویای قدر و قیمت موسیقی در ایران است.
به گزارش کاراموند به نقل از مهر، ۱۳ مردادماه معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در امتداد اجرای قوانین دسترسی آزاد به اطلاعات و شفاف سازی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، گزارش های مالی جشنواره های تئاتر، موسیقی و هنرهای تجسمی فجر و نوزدهمین و بیستمین جشنواره بین المللی تئاتر عروسکی در بازه زمانی سالیان ۱۴۰۱ تا ۱۴۰۳ را منتشر نمود.
دستمزد مجری بیش از هدیه به چهره ماندگار موسیقی
در این گزارش، درنظر داریم نگاهی جزئی به هزینه های برگزاری چهلمین جشنواره موسیقی فجر بیندازیم. برمبنای آمار انتشار یافته هزینه برگزاری این دوره از جشنواره در سال ۱۴۰۳ مبلغ ۲۸ میلیارد و ۸۰۰ میلیون تومان بوده است. جشنواره ای که ویترین موسیقی در طول سال شمرده می شود، تنها با ۲۸ میلیارد تومان برگزار شده است و این را باید با دستمزد فوتبالیست ها مقایسه کرد که برای بازی در یک فصل دستمزدهای عجیب و غریب دریافت می کنند.
طبق این گزارش که در امتداد اجرای قانون دسترسی آزاد به اطلاعات و شفاف سازی پخش شده، دستمزد مجری مراسم اختتامیه یکصد میلیون تومان بوده است در صورتیکه بابت تجلیل از ۲ چهره پیشکسوت (حمید شاهنگیان و حسن ریاحی) در آیین اختتامیه به اهدای یک نیم سکه اکتفا شده که هزینه آن چیزی حدود ۵۰ میلیون تومان بوده است. حال شاید گفته شود بابت تجلیل از ۲ هنرمند پیشکسوت با لفظ «هدیه» مواجهیم و در اصطلاح گفته می شود «دندان اسب پیشکشی را نمی شمارند» ولی با نگاهی به هزینه ای که به گروههای موسیقی پرداخت شده نیز این تصور ایجاد می شود که موسیقی قدر و قیمتی ندارد. بعنوان مثال به ارکستر صدا و سیما (گروهی با قریب به یکصد نفر نوازنده) بابت اجرا در تالار وحدت ۶۰ میلیون تومان دستمزد پرداخت شده است. این در حالیست که خواننده های مطرح در دنیا فاکتورهای اقتصادی را جابه جا می کنند ولی این اعداد و ارقام نشان میدهد برنامه ای برای ارتقا و رشد این هنر وجود ندارد و در بر همان پاشنه ای که بوده، خواهد چرخید و برنامه ای برای بهره بردن از ظرفیتهای این هنر وجود ندارد.
از نکات جالب دیگر در این گزارش هزینه روابط عمومی این جشنواره است. در این گزارش عدد ۵۷۰ میلیون تومان برای کارهای رسانه ای درنظر گرفته شده که این سوال را به وجود می آورد بازتاب این جشنواره و جشنواره های مشابه در افکار عمومی و بالاتر از آن برای تصمیم سازان چقدر است که این هزینه ها برای آن صورت می گیرد و آیا افکار عمومی از این رویدادها آنطور که باید با خبر می شوند یا این خبرسازی ها فقط برای پر کردن گزارش هایی است که مقرر است به بالادستی ها ارائه شود؟ از دیگر سو فراموش نکرده ایم که جشنواره در واکنش به اعتراض های هنرمندانی مانند حسین علیزاده و محسن چاوشی که به یادکردشان اعتراض کردند هم توانایی پاسخگویی نداشت پس باید دید اگر روابط عمومی جشنواره توانایی پاسخ دادن به این حواشی را داشت چه هزینه هایی روی دست دبیرخانه جشنواره می گذاشت؟
برگزار کردن یا توجه به موسیقی
نکته دیگر در این گزارش پرداخت رقم ۶ و نیم میلیاردی بابت اجراهای افراد و گروههای داخلی بود. هرچند شاید در ظاهر این اعداد خیلی بزرگ نباشند ولی باید این هزینه ها را در کنار میزان دسترسی مردم به موسیقی و اجراهای جشنواره فجر قرار داد. اجراهایی که با دستمزدهای جاری در میان توده مردم که تعدادی از آنها حتی توان نزدیک شدن به سایت های فروش بلیت موسیقی را ندارند و امکان خرید برایشان فراهم نیست، نسبتی ندارد و این سوال را به وجود می آورد که چهل سال بعد از برگزاری یک جشنواره چقدر مردم در آن حضور و نقش دارند و این هزینه ها در امتداد «برگزار کردن» یک رویداد است یا در طولانی مدت می توان اثری از آنها گرفت و رشدی در موسیقی ملی را شاهد بود.
نکته دیگر این که در مجموع در بخش اجراها (اجراهای خارجی، استانها و گروههای داخلی) ۱۰ و نیم میلیارد تومان هزینه شده است که باید آنرا بیشترین هزینه این جشنواره دانست. هرچند ۱۸ میلیارد باقیمانده صرف هزینه های تبلیغات و اجرائی شده ولی اگر درست نگاه نماییم می توان نتیجه گرفت که این جشنواره بدون کمترین موجی در جامعه، بیشتر محفلی است به جهت اینکه گفته شود جشنواره ای برگزار شده و اثری در لایه های مختلف هنری و عمومی ندارد!
نکته جالب تر که می توان به آن پرداخت این است که از ۱۸ میلیارد باقیمانده چیزی بالاتر از ۶ میلیارد تومان هزینه پشتیبانی بوده که با افزودن هزینه عوامل اجرائی (یک میلیارد و هشتصد میلیون تومان) عددی نزدیک به هشت میلیارد تومان به دست می آید که صرف امور اجرائی شده است. این گزارش این تصور را به ذهن می آورد که برگزاری این جشنواره چیزی در حد ایجاد دلخوشی در میان گروهی از هنرمندان و ساکت کردن اهالی موسیقی است. هرچند که روشن نیست این دلخوشی هم حاصل شده باشد برای اینکه بالاتر اشاره کردیم که حسین علیزاده چه طور به یادکردش اعتراض کرد و آنرا جشنواره ای فرمایشی خواند که در حد و اندازه هنر نیست. به هر روی ۲۸ میلیارد و ۸۰۰ میلیون تومان برای ایجاد نشاط اجتماعی و حس همدلی در بین هنرمندان رقم کمی نیست و باید پرسید برگزاری این رویداد اثری هم داشته است؟
پنج و نیم میلیارد برای بی صدایی!
نکته دیگری که نباید از آن غافل شد هزینه سالن و نورپردازی است. عددی که برای این بخش عنوان شده رقمی نزدیک به ۵ و نیم میلیارد تومان است. در حالی این رقم اعلام شده که بسیاری به کیفیت بد صدای سالن ها اشاره کرده بودند و به شیوه بد اجراها اعتراض داشتند. علاوه بر این باید گفت در حقیقت ۲۸ میلیارد تومان برای جشنواره ای هزینه شده که خروجی آن باید روی صحنه و با صدا به گوش مخاطب برسد و وقتی این مورد کیفیت نداشته باشد باقی هزینه ها حتی اگر در بالاترین سطح خودشان باشد هم در عمل نتیجه ای نداشته و جشنواره به کارکردش نرسیده است.
البته نمی توان خیلی به این دستمزدها خرده گرفت، برای اینکه وضعیت پرداخت ها به سایر رشته های هنری از این هم فاجعه تر است. بعنوان مثال با نگاهی به گزارش جشنواره تئاتر فجر این رقم ها در مقابل آن حکم ریخت و پاش دارد ولی به هر صورت در شرایطی که برای موضوعات مختلف هزینه های عجیب و غریب و اصطلاحاً نجومی صورت می گیرد برگزاری یک جشنواره در قد و قواره موسیقی انقلاب با این اعداد در عمل یادآور «گزارش رد کردن» است و بعید است اتفاق تازه ای در آن رقم بخورد. همانطور که در سی و نه دوره قبلی هم اتفاقی نیفتاده و بعید است باز هم اتفاقی بیفتد. این نکته را هم درنظر بگیریم که این هزینه ها در شرایطی انجام شده که برای اجرای یک شب یک مجری دستمزدی معادل بالاتر از شش ماه دستمزد یک کارگر، پرداخت شده است ولی به هر صورت با نگاهی به این هزینه ها در می یابیم موسیقی قدر و قیمتی ندارد و هزینه هایی که برای آن می شود اگر منصفانه نگاه نماییم عدد بزرگی در قیاس با هزینه برای سایر امور نیست!
گزارش مالی چهلمین جشنواره بین المللی موسیقی فجر را از اینجا بخوانید.
منبع: karamond.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان کاراموند در مورد این مطلب