شاهسواری برگشت فستیوال تکرار یا اصلاح؟
به گزارش کاراموند، با برگشت شاهسواری، باید منتظر همان قرعه کشی ها، همان سیمرغ های دل خوش کنک و همان جنجال ها باشیم. چیزی عوض می شود؟ احتمالا نه.
به گزارش کاراموند به نقل از خبرگزاری مشرق
، در حالیکه نزدیک به ۶ ماه از آغاز چهل و سومین دوره جشنواره فیلم فجر می گذرد و اندکی بیشتر از ۶ ماه دیگر هم به آغاز دوره چهل و چهارم باقیمانده، روز گذشته دبیر دوره پیش رو به صورت رسمی ارائه شد و منوچهر شاهسواری که سال قبل هم این جشنواره را برگزار کرد، بار دیگر این مسئولیت را بر عهده گرفت.
او دوره ۱۴۰۳ را در حالی دبیری کرد که در نیمه آبان ماه بعنوان دبیر انتخاب شده بود و فقط ۳ ماه فرصت داشت لذا عنوان می شد که فرصتی برای تغییر و تحول و برگزاری ایده آل جشنواره نداشته. او حالا ۳ ماه زمان بیشتر در اختیار دارد که می تواند با همراهی همکارانش، از اشتباهات دوره گذشته درس بگیرد و رویدادی بهتر برگزار کند.
تعداد فیلمها را کاهش دهید
نخستین اشتباه برگزارکنندگان دوره چهل و سوم فجر، ادامه روال پذیرش ۲۲ فیلم در قسمت اصلی و ۱۱ فیلم در قسمت نگاه نو بود که به پذیرش ۳۳ فیلم در فجر ۱۴۰۳ منجر گردید. سنت پذیرش این تعداد فیلم در ادواری شروع شد که سالانه بیشتر از ۱۳۰ فیلم به فجر ارسال می شد، ولی حالا که خیلی از فیلم سازان در نمایش خانگی مشغول اند و برخی مثل اصغر فرهادی اساساً فیلم نمی سازند، این تعداد به حدود ۹۰ فیلم و بلکه کمتر کاسته شده. ازاین رو پذیرش ۳۳ فیلم یعنی ورود یک سوم آثار دریافتی به جشنواره و روشن است که این تعداد فیلم باکیفیت قابل قبول، در بین آثار ارسالی نیست. ازاین رو نخستین اصلاحیه مهم جشنواره، کاهش تعداد آثار بخش مسابقه (مجموع سودای سیمرغ و نگاه نو) به ۱۵ تا ۲۰ اثر است تا جشنواره با آثاری به نسبت با کیفیت تر برگزار گردد.
به همه جایزه ندهید
آنچه در پذیرش آثار دوره گذشته رخ داد و بسیاری به ادامه شعار «وفاق» دولت در زمینه سینما تعبیر کردند، در داوری ها هم تکرار شد؛ جایی که هیأت داوران چهل و سومین جشنواره فیلم فجر، از ۳۲ فیلم حاضر در قسمت مسابقه، (یک اثر از جشنواره کنار رفت) به ۱۴ فیلم جایزه دادند که تقریبا نیمی از کل فیلمها را شامل می شد! سیاست تقسیم جوایز که در بعضی دوره های گذشته هم سابقه داشت، شاید در نگاه اول به رضایت «همه» و چیزی شبیه به «وفاق» بینجامد، ولی در نهایت به چیزی جز کاهش اعتبار این رویداد نخواهد رسید.
جشنواره ای که برنده سیمرغ بهترین فیلمش، فقط در همان یک رشته مستحق دریافت سیمرغ باشد و برندگان مشترک سیمرغ بهترین فیلم از نگاه ملی اش، همان هایی باشند که توسط داوران از جوایز کنار گذاشته شدند، تنها اعتبار سیمرغ هایش را به تاراج گذاشته است.
سیمرغ مردمی را اصلاح کنید
در این دوره نقص هایی که در برنامه رای گیری برای اعطای جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاگران وجود داشت، حسابی رخ نمود و سروصدای زیادی به راه انداخت؛ چونکه فیلمی این جایزه را به خانه برد که از نظر اغلب تماشاگران، به قدر دیگر آثار محبوب جشنواره، جذاب و تماشاگرپسند نبود. بعد از پایان رویداد بود که کنکاش رسانه ها در روند این انتخاب، به نقش تعیین کننده میانگین نمره تماشاگران رسید؛ در حالیکه متغیرهای دیگری مثل تعداد تماشاچی، تاثیری در اعطای این جایزه نداشت. اگر منوچهر شاهسواری می خواهد بار دیگر در حضور آثاری چون «موسی کلیم ا...(ع)»، «خدای جنگ»، «زیبا صدایم کن» و «بچه مردم»، فیلمی مثل «پیشمرگ» برنده این جایزه نشود، راهی جز اصلاح ساختار اعطای این جایزه ندارد.
قرعه کشی را فراموش کنید
سیاست برگزاری قرعه کشی که از دوره سی وششم باب شد و در هیچ جشنواره بین المللی شاخصی سابقه ندارد، راهی برای فرار از اعتراض صاحبان آثار بود که به قیمت خدشه بر شکوه جشنواره انجام شد و تابحال ادامه داشته. همین سیاست، راه را بر نمایش آثار پرستاره و با کیفیت در ایام اول و ساعات مناسب بست و به کاهش جلب توجه رسانه ای و طبیعتا تخریب اعتبار فجر انجامید. دبیر جشنواره ملی فیلم فجر با یک پرسش مهم در چینش برنامه نمایش آثار رویداد روبه روست: آیا محافظه کارانه به سیاست غلط قرعه کشی بعنوان یک میراث برجای مانده از گذشته ادامه می دهد یا جسورانه برنامه نمایش آثار را بر مبنای ظرفیتهای فیلم و سیاستهای جشنواره می چیند؟ شاهسواری کدام راه را انتخاب خواهد کرد؟ تکرار اشتباهات گذشته یا اصلاح آن؟
منبع: روزنامه خراسان
منبع: كاراموند
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان کاراموند در مورد این مطلب