لاک پشت و حلزون متاثر از موج نوی سینمای ایران است
کاراموند: به گزارش کاراموند، نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی لاک پشت و حلزون به کارگردانی رضا حماسی توسط گروه سینمایی هنروتجربه برگزار گردید.
به گزارش کاراموند به نقل از روابط عمومی گروه سینمایی «هنروتجربه»، نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «لاک پشت و حلزون» توسط گروه سینمایی «هنروتجربه» با حضور رضا حماسی کارگردان، محسن رضایی نویسنده فیلم نامه، احسان طهماسبی منتقد سینما و با اجرای محمدرضا فهمیزی شامگاه شنبه ۲۱ تیر در سالن فردوس موزه سینما برگزار گردید.
محمدرضا فهمیزی مجری نشست در شروع این نشست اظهار داشت: فیلم «لاک پشت و حلزون»، میراث دار جریانی است که ۵۶ سال پیش در سینمای ایران آغاز شد؛ جریانی تحت عنوان موج نو که با فیلم هایی همچون «گاو»، «قیصر» و اندکی بعد، فیلم «آرامش در حضور دیگران» از ناصر تقوایی، شکل گرفت. موج نوی سینمای ایران بشدت تحت تاثیر موج نوی سینمای فرانسه و همینطور سینمای ایتالیا بود.
وی افزود: خصوصیت ای که این فیلم را متمایز می کند، آن است که قهرمان و شخصیت اصلی آن یک کودک است. وقتی برای نخستین بار این فیلم را دیدم، از بابت کاراکتر پسر بچه شگفت زده شدم و این مورد در بار دوم هم برایم تکرار شد؛ چونکه شخصیت این پسر بچه بسیار متفاوت از آن چیزی است که ما معمولاً می شناسیم.
احسان طهماسبی منتقد سینما هم ضمن اشاره به نمایش این فیلم در گروه سینمایی «هنروتجربه» و اهمیت فعالیت این گروه اظهار داشت: فیلم هایی مانند «لاک پشت و حلزون» نگاهی دارند که در آن، داستانی جمع وجور و مینیمالیستی از یک اتفاق خانوادگی، شهری یا روایتی از یک زندگی یا مقطعی از زندگی عرضه می شود. این فیلمها می کوشند تا در لایه های زیرین خود، اشاراتی به موضوعات مهم تر و اساسی تری داشته باشند؛ مباحثی که در واقع مورد توجه و تاکید فیلم نامه نویس و کارگردان بوده اند. در خیلی از این آثار، داستان ساده و روایت عمومی که گاه برای مخاطب عام جذاب تر است در قیاس با مضمون اصلی فیلم، از درجه اهمیت کمتری برخوردار می شود.
وی افزود: ما در این فیلم با یک پسر بچه معترض، صدمه پذیر و منزوی مواجه ایم که نقش قهرمان و شخصیت اصلی داستان را ایفا می کند؛ کودکی که مقرر است با جهان واقعی توسط فردی که نمی توان گفت از دنیای فانتزی آمده، بلکه یه آدم حقیقی است از یک دنیای غیر حقیقی، روبه رو شود. ما به وضوح می بینیم که این شخصیت بزرگسال، عملاً یک نئودالیست است؛ فردی که برخلاف جریان تکنولوژی حرکت می کند ازاین رو گوشی ندارد، صفحه گرامش را به اصطلاح تعمیر می کند، سوار خودرو های قدیمی آمریکایی می شود و نگاهی متفاوتی نسبت به جهان زیست و آدم های نرمالی دارد که در آن فضا زندگی می کنند. این فیلم از منظر روانشناسی و با نگاهی تحلیلی، به ارتباطات انسانی و نوع نگرش افراد به جهان می پردازد و در سطحی کلان تر و فلسفی هم قابل بررسی است.
محسن رضایی نویسنده اثر خاطرنشان کرد: در دوره ای از زندگی مثلاً در کودکی، خیلی از ما و نه فقط از منظر روان شناسی بلکه از منظر تجربه زیسته، چنین موقعیتی را تجربه کرده ایم. معمولا کودکی که هنوز توانایی درک کامل دیگران را ندارد، خواسته های خویش را با فریاد، گریه، یا لج بازی بیان می کند. خیلی از کودکان آن قدر اصرار، نق و گریه می کنند تا بالاخره چیزی را که می خواهند، به دست آورند. اما مشکل از جایی شروع می شود که کودک درمی یابد، بعنوان یک شخصیت اجتماعی و فرهنگی، دیگر نمی تواند از این شیوه ها استفاده نماید. هرچه فضای زندگی کودک محدودتر باشد، او ناچار است راه های دیگری برای رسیدن به خواسته هایش انتخاب کند؛ امکان دارد دروغ بگوید، یا چیزی را پنهان کند. به نظر من، این مرحله ای از دوران کودکی است که در خیلی از ما تا بزرگسالی ادامه پیدا می کند چون که همچنان راهی جز پنهان کاری یا دروغ گویی برای ابراز خواسته هایمان نمی یابیم.
در پایان رضا حماسی کارگردان فیلم هم در رابطه با چرایی انتخاب اثر اظهار داشت: به صورت معمول شاید خصوصیت مشخص در یک فیلم نامه عامل جذب شما نباشد بلکه این کلیت اثر و ساختار آن است که سبب می شود یک کارگردان احساس کند دلش می خواهد آن اثر را بسازد و این فیلم نامه دقیقاً چنین تاثیری بر من داشت. به نظرم فیلم نامه بسیار بدیهی، شفاف و در عین حال قدرتمند بود و هرچقدر در راه ساخت جلوتر رفتیم، بیشتر به این کشف رسیدم که چقدر کار دقیق و درستی روی فیلم نامه انجام شده است. حتی امروز بعد از بارها دیدن فیلم می بینم که خیلی از تماشاگران هم با فیلم نامه درگیر می شوند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان کاراموند در مورد این مطلب