رسول صدرعاملی:
در دوران فیلسازی ام ذره ای رانت یا پول از جایی نگرفتم
کاراموند: رسول صدرعاملی با حاضرشدن در بین سینماگران جوان درباره ی تجربه ساخت فیلم سینمایی زیبا صدایم کن و سال ها فعالیت در سینمای ایران صحبت کرد.
به گزارش کاراموند به نقل از روابط عمومی جشنواره، رسول صدرعاملی کارگردان فیلم سینمایی «زیبا صدایم کن» که در چهل و سومین جشنواره فیلم فجر بعنوان بهترین فیلم جشنواره شناخته شده بود، با حاضر شدن در نشست پرسش و پاسخ با فیلمسازان جوان که در حاشیه جشنواره فیلم ۱۰۰ و بعد از اکران این فیلم برگزار شد، اظهار داشت: همیشه فکر می کنم چقدر قصه های نگفته، ننوشته و فیلم ساخته نشده در این سرزمین داریم. هیچگاه نگذاشتند استودیوهایمان شکل بگیرد و تهیه کننده های قدرتمند از دل این استودیوهای فیلمسازی متولد شوند. به این علت است که سینما تبدیل می شود به شوهای تلویزیونی که البته خوب است ولی سینما نیست. باید فکر نماییم چرا این اتفاق برای بسیاری از فیلمسازهای ما افتاده است.
اگر مشکل مالی نداشتیم جهان به تسخیر سینمای ایران در می آمد
وی در رابطه با مشکلات اقتصادی موجود در سینمای ایران افزود: ما خیلی فقیرانه کار کرده ایم. نخستین فیلمی که برای ساختش کمتر احساس فقر کردم و مجبور نبودم دنبال پول بدوم «زیبا صدایم کن» بود. اگر این فقر در سینمای ایران نبود و مجبور نبودیم دنبال پول بدویم حتما جهان به تسخیر سینمای ایران در می آمد.
کارگردان فیلم «زیبا صدایم کن» در رابطه با چگونگی شکل دهی این فیلم اظهار داشت: سال ها قبل از کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان رمان پرفروشی به نام «زیبا صدایم کن» به دست من رسید که نویسنده آن آقای فرهاد اصلان زاده است. احساس کردم می توانم برای آن کاری کنم. بعد روند نوشتن فیلم نامه و تولید آن طولانی شد و در نهایت توانستیم اثر را به جشنواره فجر ۴۳ برسانیم.
کارگردان پیشکسوت سینما اضافه کرد: فیلم خیلی سختی بود چون قصه آن ۲۰ سال پیش نوشته شده بود و مناسبات آن نسبت به دنیای امروز عوض شده بود. ۲ کاراکتر اصلی و لوکیشن متعلق به کتاب است. خسرو در آسایشگاه و زیبا در خوابگاه خیریه ای بود. بقیه داستان بازنویسی شد ولی همین میزان داستانی که کتاب به ما داد هم خیلی خوب بود.
صدرعاملی بیان نمود: برای این فیلم حدود ۵ ماه پیش تولید داشتیم و عجله ای برای فیلمبرداری نداشتیم. همه چیز را روی کاغذ به خوبی بررسی کردیم که بدانیم دقیقاً در ایام فیلمبرداری چه چیزی می خواهیم برداشت نماییم. با حضور فیلمبردار خوب گروه و کار کردن زیاد روی استوری بردها سبب شد در ۵۳ جلسه فیلمبرداری، کار را جمع نماییم اگرنه ممکن بود ۶ ماه فیلمبرداری آن زمان ببرد. این در شرایطی است که تعهد من ۵۰ جلسه فیلمبرداری بود و فقط ۳ جلسه بیشتر شد. تلاش کردم کمتر خطا کنم و تلاش کردیم فیلم، سینما به معنای واقعی باشد؛ سینمایی که تماشاچی در آن بنشیند و ببیند که روی پرده اتفاقاتی می افتد که حالش را خوب می کند.
وی افزود: صحنه و لباس تلاش کردند تا جایی که می شود با من همراه باشند. از تمام مهم تر درک و حرف شنوی بود که امین حیایی داشت. هنوز هم انعطاف بدنش، روی فرم بودنش و آرتیست بودنش خیلی کمک می نماید. ما با یک بازیگر چهره کار می کردیم و باید با او فیلم را سر پا نگه می داشتیم.
صدرعاملی اظهار داشت: خیابان گردی وجه تشابه این فیلم با فیلم «دختری با کفش های کتانی» است. در آن فیلم هم با دختری مواجه بودیم که دوست داشت روی جدول راه برود ولی داستان «زیبا صدایم کن» تفاوت های زیادی داشت.
صدرعاملی با تکیه بر این که فیلم هایی از این دست، نیازمند حمایت مخاطبان است، اظهار نمود: تا وقتی که مخاطب اعتماد کند که با این فیلم حالش خراب نمی شود و بیاید این فیلم را ببیند، سه هفته طول می کشد بعد هم فیلم از روی پرده می رود بنابراین به حمایت ویژه شما نیاز است. ما همه تلاشمان را کرده ایم که این سینما را دو دستی به شما تقدیم نماییم.
ذره ای رانت یا پول از جایی نگرفته ام
کارگردان فیلم «من ترانه ۱۵ سال دارم» اظهار داشت: از سال ۵۸ تاکنون که کار فیلمسازی می کنم ذره ای رانت یا پول از جایی نگرفته ام. برای ۳ فیلم اولم حتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بنیاد سینمایی فارابی تشکیل نشده بودند. خودم شخصا کوشیده ام که سینما بماند و باشد تا امروزی که به دست شما برسد و امیدوارم شما امانتداری خوبی برای آن باشید.
وی ضمن اشاره به این که سینما برای نسل جوانی است که اخیرا وارد این عرصه شده اند، اظهار نمود: من حداقل هفته ای ۲ فیلم نامه از شما می خوانم ولی چه کنم که کمکی از دست من برای ساخت فیلمها بر نمی آید.
صدرعاملی همینطور توضیح داد: کار کردن با بازیگران جوان و تازه نفس صبوری می خواهد. مهم اینست که مسئولیت پذیری یک دختر یا پسر ۱۶ ساله چطور است. برایم مهم بود که بازیگر نقش دختر، چهره معمولی داشته باشد که همه بتوانند با او همذات پنداری کنند و همه چیز اندازه باشد. ۴ ماه روی صدای ژولیت رضایی کار کردیم که لهجه او از بین برود.
وی با اشاره به اینکه سینما هنر اندازه ها بدون افراط و تفریط است، اظهار داشت: بازیگر باید بداند که تا چه اندازه باید چه حسی را بازی کند. بعنوان کسی که ۴۰ سال است دارم ملودرام می سازم همچنان می ترسیدم که اندازه ها کم و زیاد نشود. بخشی از رعایت این اندازه ها با تجربه به دست می آید و بخشی از آن هم به توانایی بازیگر بر می گردد.
دوست ندارم مفهوم بسازم
این کارگردان سینما افزود: در همه کارها از مفهوم ساختن فراری بودم و دوست ندارم مفهوم بسازم. به نظرم این که بخواهی با ضرب و زور به پلان چیزی را بچسبانی درست نیست. باید چیزی روایت شود و تو این فرصت را به دیگران بدهی که هرکس برداشت خودش را داشته باشد.
صدرعاملی اضافه کرد: بازیگری از لحاظ فیزیکی کار سختی هست ولی کافی است تو بدانی چه چیزی از چه کسی می خواهی. هرکس بازیگر زندگی خودش است. مهم اینست که تو بعنوان کارگردان چه چیزی از بازیگرت می خواهی. کار کردن با کسی که کلاس بازیگری رفته برای من سخت تر است چون نمی دانم چه چیزهایی را به او فهمانده اند و جایگزین کردن آنها دشوار می باشد.
باید با بی رحمی بازیگر انتخاب کرد
وی مطرح کرد: با حرفه ای ها کار کردن روش دیگری است که باید تلاش کنی پسماندهای نقش قبلی را از ذهنش بیرون کرده و نقش جدیدش را برای وی در ذهنش بسازی. کار کارگردان اینست که انتخاب درستی داشته باشد. باید با بی رحمی بر اساس داستان انتخاب نماید و دنبال دوست، آشنا و حامی مالی شدن نباشد. اگر بهترین بازیگر باشد که در باور کردن من تردید دارد من با او کار نمی کنم. برای من مهم می باشد که وقتی سر صحنه می روم عوامل تیمم به من باور داشته باشند و احترام بگذارند و از ابتدا تا انتهای کار پای تو باشند.
کارگردان «زیبا صدایم کن» با اشاره به اینکه سینما روزهای سختی را می گذراند، بیان نمود: امیدواریم تماشاگران از این فیلمها حمایت کنند ولی حقیقت اینست که تولید دست سینمادارها است و این اصلا اتفاق خوبی نیست. گاهی فروش های ۳۰۰ میلیارد تومانی هیچ فضیلتی ندارد بلکه سینمای متفکر و اندیشمند ایران احتیاج به حمایت دارد. حواسمان باشد که این سینما را حفظ نماییم و از دست ندهیم.
«زیبا صدایم کن» زیر ۲۵ میلیارد ساخته شد
همچنین در ادامه این نشست سید مازیار هاشمی تهیه کننده فیلم اظهار داشت: سینما فرزند زمانه اش است. اگر «زیبا صدایم کن» یادآور «دختری با کفش های کتانی» است چون هر کدام به خواسته های نسل نوجوان ما که باید بیشتر از آنها بشنویم، توجه کرده اند. گفتن و شنیدن از این نیازها در سینما ممکن می شود که ارزش های فرهنگی هنوز در آن جریان دارد.
وی در انتها بیان نمود: این فیلم با زیر ۲۵ میلیارد تومان هزینه ساخته شده است. البته مقرر است بعدا بخشی از هزینه ها را پرداخت نماییم ولی با روحیه ناب و سرشار از زندگی، موفق شدیم با تیمی که قلبش برای سینمای صدرعاملی می تپید دور هم کار نماییم و کار ۹۰ جلسه ای را در ۵۳ جلسه به اتمام برسانیم.
منبع: كاراموند
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان کاراموند در مورد این مطلب