در مراسم یادبود مطرح شد؛
ماجرای رساله ای که مهرجویی برای حضرت ابراهیم نوشت
کاراموند: احمد طالبی نژاد منتقد سینما در مراسم یادبود داریوش مهرجویی عنوان نمود که مهرجویی مشغول نگارش یک پایان نامه درباره ی حضرت ابراهیم بود.
به گزارش کاراموند به نقل از روابط عمومی انجمن منتقدان و نویسندگان آثار سینمایی ایران، مراسم یادبود داریوش مهرجویی در چارچوب تجزیه و تحلیل سینمای داریوش مهرجویی همزمان با چهلمین روز درگذشت فیلمساز جریان ساز سینمای ایران، عصر روز سه شنبه ۱۴ آذر ماه سالجاری با حضور جواد طوسی، احمد طالبی نژاد پژوهشگران سینما و از اعضای انجمن منتقدان و نویسندگان آثار سینمایی ایران، مرتضی فرشباف سینماگر و سیروس الوند فیلمساز در سالن سیف الله داد خانه سینما شماره یک برگزار گردید. علی دهکردی مدیرعامل خانه سینما، جعفر گودرزی رئیس انجمن منتقدان و نویسندگان آثار سینمای ایران، رضا صائمی رئیس کمیته فرهنگی انجمن، هارون یشایایی تهیه کننده فیلم سینمایی «اجاره نشین ها»، علی ملاقلی پور فیلمساز، ذبیح الله رحمانی بازرس انجمن همچون حاضران در نشست بودند. در ابتدا جعفر گودرزی رئیس انجمن منتقدان و نویسندگان آثار سینمایی ایران پشت تریبون قرار گرفت و اظهار داشت: امیدوارم در این روزهای تلخ و سخت، سهمتان از آرامش و سلامتی همیشه افزون باشد. جای داریوش مهرجویی و هنرمندان بزرگی که سهم اساسی در سینمای پیشروی ایران داشته اند همیشه در ذهن و جان ما هست. علی دهکردی مدیرعامل خانه سینما هم در سخنانی اظهار داشت: مهم ترین خصوصیت این نشست، اندیشه است. اینجا هم از طرف میزبان و هم از حیث موضوع، با اندیشه مواجه هستیم. اندیشه به مفهوم عالی، متعالی و فلسفی خودش. اندیشه ای که آدم خاکی و انسان زمینی را می تواند تا درجه اشرف مخلوقات هم برساند. این اندیشه بوده که در طول تاریخ به هنر و متعاقب آن به سینما اعتبار داده است. در سینمای ایران، از مهم ترین اشخاصی که اندیشه را به مفهوم واقعی خودش در فیلم متجلی کرد، بی تردید، داریوش مهرجویی بزرگ بوده است. سیروس الوند هم در ادامه، اظهار داشت: مهرجویی واقعاً بزرگ سینمای ما بود؛ چه به لحاظ سنی و چه به لحاظ سابقه کار از «الماس ۳۳» تا «گاو» و غیره. سینمای ایران، به مهرجویی دین دارد. احمد طالبی نژاد هم خاطرنشان کرد: خیلی ها فکر می کنند مهرجویی سینما خوانده است در صورتیکه درست نیست. سینما را در دانشگاه کالیفرنیای آمریکا برگزید ولی در مصاحبه ای اظهار داشت که نود درصد استادان ما، هیچ شناختی از جریان های نوین سینما همچون نئورئالیسم در ایتالیا یا موج نو در فرانسه نداشتند. تمام هم و غم آنها این بود که شما بتوانید فیلم استودیویی و به قول معروف «بفروش» بسازید. ازاین رو، ترک تحصیل می کند و شانسی که می آورد، می تواند در همان دانشگاه، رشته فلسفه بخواند که نکته مهمی است. ریشه اندیشگی و سواد عمومی داریوش مهرجویی متاثر از رشته فلسفه است، البته استعداد شخصی، شرایط خانوادگی و فرهنگی را که در آن رشد یافته است، نمی توان نادیده گرفت. وی به رمان «در خرابات مغان» نوشته داریوش مهرجویی اشاره نمود، آنرا حدیث نفس نویسنده خواند و اظهار داشت: در رمان «در خرابات مغان» خود مهرجویی را می بینیم که در ارتباط با زمان تحصیل در آمریکا و دوران سرگردانی او است. میتوان گفت یک نوع حدیث نفس است. اسم اولین رمان «خدا در کازینو» بود که بعد، به این عنوان تغییر نام داد. داریوش مهرجویی روشنفکری اولترامدرن بود، رگ، ریشه و تفکر مذهبی داشت و این در همه فیلمهای او، متجلی است و اوج آن، شاید، «هامون» باشد. شخصیت «حمید هامون»، شخصیتی سرگشته میان قرآن و کامپیوتر است. البته تلاش کرده است اینها را در هم ادغام کند. او اشاره کرد: مهرجویی مشغول نگارش یک رساله در رابطه با حضرت ابراهیم بود. جواد طوسی راجع به نسل داریوش مهرجویی و میراثی که باید حفظ شود، اظهار داشت: اگر بپذیریم اینها یک نسل هستند، دارای میراثی هستند که باید حفظ شوند و از خالقان آنها مراقبت شود. آیا این اتفاق افتاده است؟ حرکتی در اواخر دهه ۴۰ هجری شمسی به اسم «موج نو» شکل گرفت که مخالفان و موافقان خودش را داشته و همچنان، دارد، آن نقش مهم اجتماعی و فرهنگی اش را اصلاً نمی توان نادیده گرفت. در ادامه نشست مرتضی فرشباف فیلمساز، مهرجویی را مهم ترین فیلمساز تاریخ سینمای ایران نامید و اظهار داشت: تمام کسانی که عاشق سینما در ایران شدند یا در ایران، فیلمساز شدند در دوره ای شیفته یکی از آثار مهرجویی بوده اند. در رابطه با خود من با تماشای وسواس گونه «لیلا» در سینما صورت گرفت. بخصوص در سکانس پایانی که آن دختر به دنیا می آید و از آنجا فهمیدم که می شود به سینما هم فکر کرد. لحظاتی وجود دارد که میتوان باردیگر برگشت و مرور کرد. گرمایی در این آثار او هست که نمی توان به راحتی از آن چشم پوشی کرد. سیروس الوند داریوش مهرجویی را بعد از «الماس ۳۳» به نظر غرب زده توصیف کرد و اظهار داشت: با آقای مهرجویی مصاحبه کردم و از نظر من، مهرجویی غرب زده می آمد؛ آن موقع، جلال آل احمد پرچمدار ضدغرب زدگی بود. به نظر من آمد که او ربطی به سینمای ایران نخواهد داشت. تماشاچی نخواهد داشت. حرف هایی می زد که من نمی فهمیدم. حرف های فلسفی می زد. بعد با «گاو» همه را شوکه کرد. «گاو» خیلی فیلم ساده ای است؛ روایتی جوانانه با محتوای کامل فلسفی. آن موقع، فیلمساز مورد علاقه ما، کیمیایی بود. بچه محل بودیم و چاله میدان بزرگ شدیم. ادا و اطوارهای روشنفکران آن دوره را نداشت. به هر حال، مهرجویی را همچنان دنبال کردم و بسیار متاثرم که این پایان باز صورت گرفت. ماجرای کیومرث پوراحمد هم پایان باز است. در نهایت، این جلسات ۲ خاصیت متضاد دارد؛ خوشحال هستیم که هستیم و به سینما فکر می نماییم و ناراحت هستیم که هستیم و همچنان، داریم از دست می دهیم. هارون یشایایی بعنوان آخرین مدعو و تهیه کننده «اجاره نشین ها» با دعوت مازیار فکری ارشاد مجری کارشناس برنامه پشت تریبون قرار گرفت و به بیان خاطراتی از همکاری با داریوش مهرجویی پرداخت و در پایان اظهار داشت: سینمای ایران، یک سینمای صدساله و همیشه مطرح بوده است و امروز هم در جاهایی که سینما را می شناسند، سینمای ایران مطرح است که این مایه افتخار است. نسل جوان خیلی خوب شده و خوب کار می کند، باید تشویق شود تا نسل سینماگرانی که اینجا با موهای سفید نشسته اند، بتوانند به زندگی خودشان برسند. برای سینمای نسل جوان ایران دست بزنید که مشغول به فعالیت است.
منبع: karamond.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب