گفت وگو با تهیه كننده ملاقات با حسین(ع)
مدیر شبکه نسیم می خواست اعمال سلیقه کند نپذیرفتیم!
کاراموند: به گزارش کاراموند، تهیه کننده برنامه «ملاقات با حسین(ع)» که قبل تر برنامه «با حسین(ع) حرف بزن» از او گرفته شده بود، معتقد می باشد «اتاق فکر» گمگشته این روزهای برنامه سازی مذهبی در تلویزیون است و می گوید: ما بیشتر به سمت دکورهای بزرگ رفته ایم اما در محتوا پیشرفت زیادی نداشتیم!
محمد امین پرواس تهیه کننده برنامه «ملاقات با حسین(ع)» و تهیه کننده سابق برنامه «با حسین(ع) حرف بزن»، در گفتگویی با ایسنا درباره ی ضرورت برنامه سازی جذاب و به روز در مناسبت های مذهبی در تلویزیون و نمایش خانگی اظهار داشت: امروزه در فضایی زندگی می نماییم که بواسطه تکنولوژی و یک تلفن همراه، محتوای بسیاری جلوی چشممان است، مواردی که حتی گاهی بودجه های عجیب و غریبی به آنها اختصاص پیدا کرده و دغدغه های خاص خودشان را دارند. در این شرایط، به جهت اینکه مخاطب بتواند ویدئویی را دنبال کند، طبیعتاً باید اقتضائات وی در نظر گفته شود اما متأسفانه وقوع این اتفاق در عرصه های مختلف آسان نیست. ما گاهی حتی نیاز مخاطب را احساس نمی نماییم و گاهی تصمیم گیران حتی نیازش را نیز احساس نمی کنند. بنا بر این است که کمتر شاهد کارهای فاخر اجتماعی و فرهنگی هستیم و تولید این کارها، نیازمند اتاق فکرهای طولانی مدت و تیمی است.
محتوای ما در جامعه اثر عکس دارد
پرواس قبل تر برنامه «با حسین(ع) حرف بزن» را به مدت هشت سال تهیه و پخش کرده بود، اما فصل جدید این برنامه در تلویزیون، توسط تیم دیگری درحال تولید است.
او با اعلان اینکه مخاطبان هوشمندند و محتواهایی که طلب می کنند، محتواهای به روز است، اظهار داشت: اصل داستان این است که ما باید متناسب با نگاه مخاطب کار نماییم و رسیدن به این امر، مستلزم دغدغه داشتن سیاستگذاران است. چیزی که گاهی مردم را بدبین می کند، این است که مخاطب باید ببینید که عملکرد منِ برنامه ساز، با فضای مذهبی ام همسان است و چون گاهی این اتفاق نمی افتد، تاثیرگذاری محتوای ما در جامعه اثر عکس دارد.
چرا در برنامه سازی نگاه بالا به پایین داریم؟
پرواس سپس بیان کرد: طبیعتاً مخاطب امروز اگر حتی از حوزه فنی تولید محتوا چیزی نداند، می داند نور، صدا و تصویر با چه کیفیتی تولید می شود و این درحالی است که این موارد، گاهی بواسطه مضیقه بودجه مورد توجه قرار نمی گیرد. درر بحث محتوا، هم محتوایی در فضای مذهبی درست کار می کند که حس مشترکی با مخاطب تولید نماید اما متاسفانه چون بطور معمول نگاه بالا به پایین در برنامه سازی داریم، مخاطب نمی تواند با برنامه ارتباط برقرار کند. اگر از جنس دغدغه مردم صحبت نکنی و از دید بالا به پایین و منبری صحبت کنی، برنامه ارتباطی با مخاطب برقرار نمی کند.
به باور وی، تولید برنامه مناسب، مستلزم آنست که سازنده همراه و کنارِ مخاطب بنشیند و از جایگاه او به موضوعات بپردازد. این چیزی است که در محتوای برنامه سازی مسئله است.
در برنامه «ملاقات با حسین(ع)» ما با یک جامعه مواجهیم
وی با اشاره به برنامه «ملاقات با حسین(ع)» بیان کرد: ما هم در حوزه محتوا، هم فنی و تولید با توجه به این که در طول مدت ۹ سال به اشکال مختلف فعالیت داشتیم، تجربه ای پشت کارمان وجود دارد. آن چیزی که به ظاهر دیده می شود، یک فرم ساده مرتب و منظم است. در سه آیتمی که داریم، نگاهمان این است محتوا را از دید افراد مختلف بیان نماییم. جنس برنامه «ملاقات با حسین(ع)» یا «با حسین(ع) حرف بزن» این بوده که بگوییم امام حسین (ع) با همه آدم های جامعه ارتباط دارد و می شود او را دوست داشت. این جمله را ما در سه آیتم در برنامه پیاده کرده ایم. آیتم اول گفتگوی اسکایپی است که تجربه آنرا از قبل داشته ایم. گفت و گو با افراد غیرمسلمان در خارج از ایران که پیدا کردن آنها و سوژه یابی آنها زمان بر بود. شما ابتدا یک کشیش مسیحی، یک فرد زرتشتی و یا فردی که دین ندارد اما با امام حسین(ع) ارتباط دارد و حس دارد را می بینید و از او می شنوید و سپس وارد آیتم و گفت وهایی می شوید که تلاش نموده با آدم های مختلف جامعه ارتباط بگیرید و می بینید روی صندلی در برنامه، رفتگر یا چای ریز روضه امام حسین (ع) حضور دارد، دکتر روانشناس و افراد با پوشش های مختلف کنار هم نشسته اند، آن هم بدون اجبار یا تلاش خاص. در هر قسمت هر کدام از میهمانان از حال و جنس ارتباطشان با امام حسین (ع) می گویند، رخدادی که خروجی آن می تواند این باشد که ما با یک جامعه به همان شکل که هست مواجه هستیم.
مدیر شبکه نسیم درخواست هایی داشت که نمی توانستیم ادامه بدهیم
پرواس در پاسخ به این که تا چه میزان برنامه «ملاقات با حسین(ع)» را در رقابت با برنامه سابق خود که («با حسین(ع) حرف بزن») که از تلویزیون پخش می شود، ساخته است؟ اظهار داشت: اساساً نیت ما از همان ابتدا و در سال ۹۴ که با بودجه شخصی سراغ ساخت «با حسین(ع) حرف بزن» رفتیم این نبود که به هر روشی بدنبال دیده شدن و یک اتفاق شخصی باشیم. بنا بر این هیچ وقت کار زرد و حاشیه داری هم انجام ندادیم. این در حالیست که متأسفانه برنامه هایی را می بینیم که به هر ریسمانی چنگ می زنند که مخاطب آنها را ببیند. سال اول به درخواست آپارات برنامه را ساختیم و سپس تلویزیون تقاضا کرد که اجازه پخش برنامه را داشته باشد و تا سالِ گذشته هم این پخش ادامه داشت. امسال هم از سمت ما نکته ای نبود و مشخصاً مدیرِ فعلی شبکه نسیم تمایلی به همکاری با تیم ما نداشت. علت آن هم این بود که بدنبال اعمال نگاه و درخواست های مشخصی با زاویه دید خودشان بودند و این مساله با سلیقه ما همخوانی نداشت و ماهیت برنامه را تغییر می داد. بنا بر این مدیریت صلاح دانستند با تیم دیگری کار کنند! در ادامه با چالش هایی مواجه شدیم که ادامه دار است و قسمتی از آن به بحث مالکیت و حواشی اینچنینی اختصاص داشت.
وی اشاره کرد: بنای ساخت این برنامه برمبنای رقابت نبود و نیست، بلکه تنها بدنبال تولید محتوای فاخر و موثر بودیم. حتی اگر پلتفرمی هم همراهی نمی کرد مثل سال ۹۴ من برای همان تعداد کمی از مخاطبان آنرا پخش و منتشر می کردم. القصه که ما مشکلی با تلویزیون نداشتیم و شیوه تعامل به صورتی بود که امکان همراهی وجود نداشت.
«حسینیه معلی» و «باب قبله» مخاطب خودشان را می شناسند
این تهیه کننده، عملکرد تلویزیون درباره ی ساخت ویژه برنامه های مناسبتی امسال همچون «حسینیه معلی» و سایر برنامه ها نیز توضیح داد: بعضی برنامه ها در تلویزیون درست سو گرفته اند و به صورتی محتوا با مخاطب همراه است؛ مثل «حسینیه معلی» که مشخصاً مخاطبش را معلوم می کند و می گوید با قشر خاکستری کاری ندارد و مخاطب هدفش بچه هیئتی ها، کسانی که روضه می روند، مداحان را می شناسند و... است؛ این اتفاق خوبی شمرده می شود چونکه نشان میدهد مخاطبش را درست انتخاب نموده است. «باب قبله» هم برنامه ای بود که محتوایش با جامعه مخاطبش همسوست اما به عقیده من، برنامه ای مثل «از سرگذشت» تا حدی سر درگم بود و با این دکور جذاب می شد محتواهای بهتری را دریافت نماییم، ولی رخداد تازه ای را در آن ندیدیم.
علی درستکار حرفش را به تُنگ آب می گفت و مخاطب را منقلب می کرد
این کارگردان سپس با یادآوری برنامه «این شب ها»ی تلویزیون که با اجرای علی درستکار چندین سال پخش می شد، بیان کرد: یادم می آید ۱۰ سال پیش ایشان با یک دکور ساده و تنها یک صندلی و میهمان، مخاطب خودشان را داشتند. در دکور فقط یک تنگ آب بود! با این تنگ آب حرف می زد، روضه می خواند و حال مخاطب را منقلب می کرد.
امین پرواس در آخر با ابراز تاسف از این که بیش از محتوا، دکور برنامه های مذهبی مورد توجه است، اظهار داشت: اینروزها متأسفانه ما به سمت دکورهای بزرگ رفته ایم اما در عرصه محتوا حرفی نداریم که مخاطب را با خود همراه نماییم و این اتفاق از دل سیاستگذاران رسانه بیرون می آید. افرادی شبیه آقایان درستکار یا شهیدی فر که صاحب ایده بودند، حواسشان به مخاطب و محتوا بود حال یا با دکور ساده یا با دکوری متفاوت. در آن مقطع، اتاق فکرهایی بود که حالا دیگر نیست و حتی عنوان آن هم در تیتراژها دیده نمی شود.
منبع: كاراموند
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب