علیرضا ثانی فر با كاراموند مطرح كرد؛
لذت معاشرت با آینده سازان سینما
کاراموند: علیرضا ثانی فر بازیگر فعال در سینمای کوتاه، ضمن تشریح علاقه مندی خود به حضور در فیلم های کوتاه از دلیلهای نبود تنوع ژانر در سینمای ایران سخن گفت.
علیرضا ثانی فر بازیگر سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار مهر درباره ی حضور پررنگ خود در فیلم های کوتاه طی سالهای اخیر و علاقه اش به این حوزه از سینما اظهار داشت: در این سال ها من فیلمنامه های کوتاه زیادی خوانده ام، اتفاقی که در سینمای بلند داستانی کمتر شاهد آن هستیم اما من همیشه فیلمنامه های معقول و قابل تأملی را دریافت کرده ام و انگیزه ام نیز برای حضور در یک اثر فیلمنامه خوب آنست و بعد از آن به مسائلی مثل زمان، شرایط مالی و… فکر می کنم.
وی افزود: همین طور زمانی که با فیلمسازان آثار کوتاه آشنا می شوم در معاشرت با آنها حس می کنم این افراد آینده درخشان سینمای این کشور هستند و من نیز علاقه مندم در کنارشان حضور داشته باشم.
این بازیگر درباره ی شکل ارتباط خود با حوزه فیلم کوتاه بیان کرد: هر بازیگری وظیفه دارد در طول زمان خودرا پرورش دهد، بسیاری از بازیگران با تمرین های تئاتر و افرادی هم با تمرین های فشرده شخصی می کوشند این رشد را داشته باشند. من فکر می کنم فیلم کوتاه همیشه این فرصت را در اختیارم قرار داده است تا در یک بازه زمانی کوتاه و در یک قصه و روایت خوب بتوانم کاراکتری را که تابحال تجربه نکرده ام، زندگی کنم. حتی اگر بنا باشد شخصیتی تکراری را بازی کنم، چیزی در قصه و احساس او وجود دارد که باز هم به من این فضا را می دهد که خودرا بازیابی و احساسات و زندگی های متفاوت را تجربه کنم.
بازیگر فیلم کوتاه «تشریح» درباره ی کاهش تنوع ژانر در آثار سینمای کوتاه عنوان کرد: معتقدم علت این اتفاق همان دلیلی است که سینمای بلند ما نیز به آن سمت می رود و فکر می کنم هیچگاه نمی توان یک هنرمند یا فیلمساز را مقصر این اتفاق دانست. باید بدانیم همیشه سیستمی که به صورتی حامی فیلمساز است از او این شکل از سینما را طلب می کند و بابت این جنس سینما حمایت مالی خودرا از یک کارگردان دارد.
وی اشاره کرد: این اتفاق در سینمای بلند نیز درحال تکرار است، زمانی که یک فیلمساز با توقیف، ممیزی و معضلات این چنینی مواجه می شود از آن تنوعی که می خواهد دور شده و رو به ژانرهایی می آورد که می داند آزمون و خطایش قبل از این رخ داده و کمتر صدمه ای در نهایت به اثر وارد می شود. چونکه یک هنرمند در ذات خود همیشه به تنوع و خلق موقعیت ها و قصه های مختلف علاقه داشته و اگر نمی تواند به سمت این علاقه ذاتی خود حرکت نماید، باید دید حمایت تهیه کنندگان و یا نظام فرهنگی ما به چه صورت است.
این بازیگر اظهار داشت: در سینمای کوتاه همیشه فیلمنامه های خوبی برای من ارسال می شود اما گاهی آنها را انتخاب نمی کنم با آنکه می دانم قصه، قصه خوبی است. علت این مساله این است که برای من ورای قصه خوب جهان آن فیلمساز و جهان کاراکترهای آن اثر بسیار اهمیت دارد. همیشه برای بازی یا تماشای فیلم های کوتاهی تشویق می شوم که فیلمساز جهان شخصی خودرا به تصویر کشیده و عمق آن در کوتاهی یک فیلم کوتاه به درستی منتقل می شود.
وی افزود: به نظر من هر فیلم کوتاهی در متن باید به چیزی فراتر از اتفاقاتی که در تصویر شاهد آن هستیم، اشاره کند. به عنوان مثال ما در یک اثر رابطه یک مغازه دار با شاگردش را می بینیم در صورتیکه این ارتباط اهتمام در انتقال کهن الگوهای ارباب و رعیتی به ما دارد. چنین نگاه و جهانی برای من در فیلم بسیار لذت بخش و مهمست چیزی که کارگردان آنرا از متن گرفته است و پرورش می دهد و در آثار کوتاه شاهد آن هستیم؛ روایت قصه کوچکی که جهان بزرگی را در دل خود جا داده است.
ثانی فر در آخر درباره ی شکل درست پشتیبانی از فیلمسازان کوتاه بیان کرد: فکر می کنم هرچقدر که یک اثر نیازمند رشد است همیشه در کنار خود نیازمند یک حمایت دولتی هم هست و این حمایت مالی و معنوی می تواند باشد. همین طور باز گذاشتن فضای فرهنگی این اجازه را به سینماگران می دهد که بهترین آثار خودرا تولید کنند. کاهش فشارهای مالی و فشارهای ممیزی و سانسور بطور قطع می تواند شرایط بهتری را برای خلق آثار نوآورانه بوجود آورد.
منبع: كاراموند
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب