فضلیت های قرائت سوره اعلی از دید یک مدرس حوزه و دانشگاه
لرستان عضو هیئت علمی گروه معارف اسلامی دانشگاه لرستان اظهار داشت: سوره «اعلی» در شمار سوره های هفتگانه مسبحات بوده که جایگاه قرآن خصوصاً در تبیین معارف الهی دارند و در روایات اسلامی بر قرائت روزانه آنها تاکید فراوان شده است.
حجت الاسلام حسین فلاحی اصل در گفت و گو با ایسنا با اشاره به خاصیت های سوره مبارکه اعلی، اظهار نمود: سوره اعلی در مجموعه سوره های هفتگانه ای است که به آنان مسبحات گفته می شود.
وی با اشاره به این که این سوره مانند دیگر سوره های هفتگانه مسبحات با تسبیح خداوند متعال شروع می شود، افزود: سوره اعلی و دیگر سوره های مسبحات جایگاه عظیمی در قرآن خصوصاً در تبیین معارف الهی دارند و در روایات اسلامی بر قرائت روزانه آنها تاکید فراوان شده است.
فلاحی اصل با اشاره به این که سوره اعلی ارتباط قوی با مسائل توحیدی دارد و نکات زیادی درباب معرفت الهی در آن بیان شده است، افزود: سوره اعلی در حدی عظمت و بزرگی دارد که احادیثی از زبان معصومین آمده است که اگر مردم عظمت سوره اعلی را بداند هر انسان مسلمان بر خود لازم می داند تا ۲۰ بار در روز آنرا قرائت کند.
عضو هیئت علمی گروه معارف اسلامی دانشگاه لرستان پرمحتوا بودن در عین کوتاهی آیات را خاصیت سوره اعلی برشمرد و اظهار داشت: این سوره کوتاه، عبارات کوتاه و عبارات قوی و پرمحتوا است که در قالب ۱۹ آیه در مکه بر پیامبر اکرم(ص) نازل شده است.
وی با اشاره به این که در این سوره خداوند متعال به نبی مکرم اسلام تاکید می کند که نام خداوند اعلی را تسبیح کند، افزود: آیه نخست این سوره دستور به تسبیح است و خداوند به پیامبر دستور می دهد تسبیح کن به مفهوم این که خداوند تسبیح را از پیامبر(ص) و انسان ها می خواهد پس باید آنرا بشناسیم و پس از آن تسبیح گوی خداوند متعال باشیم.
فلاحی اصل با اشاره به آیه نخست سوره اعلی «سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَی» اظهار داشت: در تفسیر در این آیه آمده است که علاوه بر این که باید تسبیح گوی خداوند باشیم باید نام پروردگار را منزه بداریم، اشاره کرد: خداوند متعال در این آیه به نبی مکرم اسلام تاکید می کند نام پروردگار را منزه بدار و حدود این نام را حفظ کن.
عضو هیئت علمی گروه معارف اسلامی دانشگاه لرستان افزود: در آن زمان برخورد انحرافی و کجروی در اسامی خداوند وجود داشت بدین معنا که گاهی نام خداوند را در کنار اسامی دیگر قرار می دادند در صورتیکه نباید در کنار اسمای دیگر بیاید و این نیز انحراف از اسماء الهی است.
وی با اشاره به این که انسان باید از تفسیر نابجا از اسماء الهی بپرهیزد، اشاره کرد: طوایفی در مسلمانان بودند که کافر بودند و خدا را تشبیه می کردند و در نام خداوند تصرف نابجا کرده بطور مصداقی کبیر بودن خداوند را بصورت ظاهری تجسم می کردند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب