در نكوداشت زنده یاد ثابتی مطلق مطرح شد؛
میراث ماندگار یک هنرمند قوی اما صبور
به گزارش کاراموند مراسم نکوداشت زنده یاد همایون ثابتی مطلق هنرمند عرصه هنرهای تجسمی در خانه هنرمندان ایران برگزار گردید.
به گزارش کاراموند به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، مراسم سالگرد درگذشت زنده یاد همایون ثابتی مطلق هنرمند عرصه نقاشی و مجسمه سازی پنجشنبه ۲۳ تیر در سالن استاد شهناز خانه هنرمندان ایران با اجرای امیرهمایون ثابتی مطلق فرزند این هنرمند برگزار گردید.
در ابتدای این مراسم پرویز حیدرزاده استاد دانشگاه و از دوستان ثابتی مطلق روی صحنه آمد و بیان نمود: متأسفانه سال قبل به دلیل کرونا شرایط مناسبی برای عرض تسلیت فراهم نبود. با این وجود یاد همایون ثابتی مطلق بعنوان هنرمندی شریف و مدرسی آگاه همواره در قلب ما زنده است.
وی پس از بیان گوشه ای از بیوگرافی این هنرمند اظهار نمود: من بعنوان کسی که در مقاطع مختلف با این هنرمند همراه بودم باید بگویم به ندرت با فردی مثل ایشان چه به لحاظ اخلاقی و چه به لحاظ آموزشی برخورد کرده ام. همایون ثابتی مطلق به خرد جمعی احترام می گذاشت، همواره صبورانه از منافع شخصی خود به خاطر جمع می گذشت و این مورد ریشه در پاک سرشتی او داشت. درباره دستاوردهای این هنرمند باید گفت او به امر جست وجو در هنرهای تجسمی اهمیت می داد و از هرگونه معیار از پیش ساخته شده در هنرهای تجسمی پرهیز می کرد. مرحوم ثابتی مطلق در عرصه مدیریت هنری کوشا، سرشار از ایده های نو و راهکارهای عملی در قالب ادراک معاصر بود اما حیف که به علل پیچیده ای تلاش این گونه هنرمندان که اتفاقاً اندک هم هستند به سرانجام نمی رسد و این داستان تازه ای در این آب و خاک نیست.
این استاد دانشگاه در بخش دیگری از صحبت های خود مطرح کرد: من یک وجه مشترک بین همایون ثابتی مطلق و ایرج کریم خان زند می بینم؛ این که هر دو با عنایت به ساختارهای شخصیتی که داشتند درست زمانی که تلاش آنها داشت به نتیجه می رسید از دست رفتند و این تأسف بار است.
حیدرزاده اظهار داشت: در اینجا بی ارتباط نمی بینم برای دانشجویان درباره کار هنری صحبت کنم که به غیر از این مراسم و همایون ثابتی مطلق نیست؛ احترام به ذات هنر، تلاش جدی در خلق اثری هنری و… جز خصوصیت های وی بود. پس به شما می گویم اگر کارتان با تلاش همراه باشد به نتیجه می رسد. باید بگویم در کار هنری هیچ راه میان بری وجود ندارد شاید با میان بر زدن در مقاطعی بر حسب تصادف، کارتان نتیجه بدهد اما این نتیجه پوشالی خواهد بود.
وی اظهار داشت: مهم نیست اثر هنرمند در زمان خود مقبول باشد اما اگر از بطن او و نیازهای زمان مایه گیرد در فرازهای بعدی و در تاریخ ماندگار خواهد شد.
در ادامه امیرهمایون ثابتی مطلق اظهار نمود: چند سال پیش بود که مصاحبه ای از مادر و پدر شد و در خلال آن خبرنگاران به من گفتند تو هم درباره کار پدر صحبت کن. من دو، سه دقیقه چیزی به ذهنم نرسید پس از چند دقیقه این جمله به ذهن آمد که پدرم ساده ترین مفاهیم را به روشی متفاوت از آنچه که معمول و معمول است به سمع و نظر دیگران می رساند. او همیشه به من می گفت هر آن چیزی که مشاهده می کنی راه های زیادی برای بیان دارد.
سپس عباس مجیدی مجسمه ساز و عضو شورایعالی خانه هنرمندان ایران روی صحنه آمد و اظهار داشت: درگذشت دوست و هنرمند عزیزمان را تسلیت می گویم. متأسفانه در یکی، دو سال قبل کرونا خیلی از عزیزان را از ما گرفت و در عرصه هنر هم کم نبودند افرادی که نا به هنگام از میان ما رفتند؛ از سینما و موسیقی گرفته تا عرصه هنرهای تجسمی و شعر و معماری، همایون عزیز هم یکی از آنها بود. بدتر این که شرایط سخت تحمیلی کرونا، فرصت و امکان خداحافظی شایسته را به ما نداد و این یک اخطار بود. به هر حال ما امروز اینجا جمع شده ایم تا بعد از گذشت یک سال یاد شخص بزرگی را گرامی بداریم که همواره ممارست های جدی او در حوزه تدریس و خلق هنر، نقش مشارکتی وی در رفتارهای جمعی، همراهی با انجمن های مختلف ستودنی است که البته این موارد نشان از بلوغ فکری و روح و خرد جمعی او داشت. همایون ثابتی مطلق از میان ما رفت اما اندیشه ها و آثار او همچنان استوار و پابرجا می باشد. هنوز اثر «گل ها» در پارک ملت و برج میلاد خودنمایی می کند و البته آثار دیگر ایشان یادگارانی هستند که بر استمرار اندیشه های وی دلالت دارند. در ارتباط با این هنرمند هر چه بخواهم بگویم کم گفته ام. مجدداً درگذشت ایشان را تسلیت می گویم.
در بخش دیگر از این مراسم رضا قره باغی رزمی کار و دوست ۳۵ ساله این هنرمند پشت تریبون قرار گرفت و اظهار داشت: آثاری که همایون ثابتی مطلق دارد به ذهن معطوف است یعنی در عین سادگی، عمیق و شریف هستند. آشنایی من با او از سال ۶۴ شروع شد. در همه این سال ها ادب، مهربانی و تواضع از او دیدم؛ هنرمندی که الهام بخش، الگو و سرمشق بود. هیچگاه حتی در سخت ترین شرایط، بحران ها و حوادث هولناک عصبی و خشمگین نشد؛ حوادثی که بین ما وجود دارد و شامل حسادت ها و کج فهمی ها هم می شود اما او هیچگاه از این موضوعات عصبی نشد و همیشه می خندید.
وی اضافه کرد: ما در مسافرت مکزیک با یکدیگر بودیم و در آن سفر چقدر همایون ثابتی مطلق تأثیرگذار بود. خاطراتی زیادی از او دارم مثلا باید بگویم نخستین اثری که از او دیدم در ارتباط با سال ۷۵ می شود؛ من به کتابخانه دانشگاه هنر رفتم و پس از سال ها و اشتیاق دوری او را در گالری دانشگاه هنر دیدم و کارش را هم مشاهده کردم. همان اثر در بینال مجسمه سازی به نمایش درآمد که مثل یک هایکو بود.
سپس امیرهمایون ثابتی مطلق مطرح کرد: پدر قوی بود و ما را به قوی بودن دعوت می کرد، همیشه پشتیبان ما بود و زمانی که رفت تازه شرایط برای ما آشکار شد. متوجه شدیم که در خلال این سال ها چه کسی را داشتیم و چگونه ما را حمایت می کرد. صحبت کردن درباره پدر برای من دشوار می باشد در تمام این یک سال همواره خودم را فریب می دادم که او را از دست نداده ام، همیشه با غرور و افتخار در کنارش می ایستادم البته همین حالا هم به او افتخار می کنم.
احمد سلیمانی دبیر سمپوزیوم مجسمه های توچال روی صحنه آمد و با اشاره به اینکه آشنایی اش با همایون ثابتی مطلق به سال ۸۵ در نخستین سمپوزیوم مجسمه سازی تهران برمی گردد، اظهار داشت: بارها در مجامع مختلف با ایشان ارتباط داشتم و هیچگاه چهره اش را بی لبخند ندیدم. من سی و اندی سال در دانشگاه تدریس می کردم یادم است یک مرتبه یکی از دوستان به من گفت به دانشگاه آزاد بیا و حجم تدریس کن، وقتی به آنجا رفتم پرسیدم پیش از این چه کسی اینجا حجم درس می داد؟ دانشجویی گفت آقای ثابتی مطلق که من بمحض شنیدن اسم ایشان از دانشگاه برگشتم چون آقای ثابتی مطلق استاد بزرگی بود.
در آخر این مراسم فهیمه زاهدی از دوستان خانوادگی این هنرمند و مترجم و فروزان حیدری فر از شاگردان مرحوم ثابتی مطلق روی صحنه آمدند و شعری خواندند.
منبع: karamond.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب