در سومین پاتوق فیلم كوتاه مطرح شد؛
شباهت دلهره آور فیلم ها به هم
محمدرضا مقدسیان معتقد می باشد که هم اکنون فیلم های سینمایی شباهت دلهره آوری به یکدیگر پیدا کرده اند.
به گزارش کاراموند به نقل از روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، سومین جلسه از فصل هفتم پاتوق فیلم کوتاه که به همت انجمن سینمای جوانان ایران برگزار می گردد میزبان نمایش فیلم های کوتاه داستانی «گوشت تلخ» به کارگردانی فرید حاجی، «ویار» به کارگردانی حورا طباطبایی، «منطقه» به کارگردانی اسما ابراهیم زادگان و انیمیشن کوتاه «حفره بعدی» به کارگردانی فاطمه احمدی بود.
آثار به نمایش درآمده در این پاتوق با حضور محمدرضا مقدسیان منتقد سینما و با همراهی کارگردانان این آثار مورد نقد و بررسی هم قرار گرفت.
در ابتدای این جلسه محمدرضا مقدسیان ضمن اشاره به جذابیت اسم فیلم «گوشت تلخ» بیان نمود: احساس کردم نوعی بازی با مخاطب در فیلم جریان دارد. نگاه خیره کاراکترها که به آن اشاره شد، رندی کارگردان است تا مخاطب را به خدمت خود درآورد.
در این بخش مقدسیان درباره تفاوت فیلم کوتاه و فیلم بلند تاکید کرد: من وقتی با فیلم کوتاه مواجه می شوم، طور دیگری فیلم را نگاه می کنم. نه به این معنا که استانداردهای دوگانه برای تحلیل یک اثر دارم، بلکه به این علت که احساس می کنم آنقدر اوضاع ما نابه سامان است که اگر بخواهیم از روی چند جوانه درحال سبز شدن هم با بولدوزر رد شویم، همه چیزهایی را که عاشقش هستیم، هم از بین می بریم. یکی از سخت ترین کارهایی که باید انجام دهیم هم همین است که چگونه مرز باریک میان نگاه «حامی» به سینمای کوتاه و تعریف های بی جهت و بازدارنده را تشخیص دهیم.
فیلم بعدی فیلم «ویار» به کارگردانی حورا طباطبایی بود که نشست بررسی آن در غیاب کارگردان برگزار گردید.
مقدسیان درباره این فیلم توضیح داد: به رغم همه کوشش های خوب بازیگران و کارگردان، مثل خیلی کارهای دیگر در سینمای ایران از آنجائیکه مشکل فیلمنامه وجود دارد و کار پایه و اساس درستی ندارد، از جایی به بعد به چاله ای افتاده که نتوانسته از آن بیرون برود.
مقدسیان در ادامه اظهار داشت: در سینمای بلند ایران در سالهای اخیر به طرز دلهره آوری همه فیلم ها شبیه به هم شده اند و کار از آنکه بخواهیم به دنبال تنوع ژانر بگردیم هم گذشته است! در یک فضای مشخص همه فیلم ها شبیه هم شده اند و در بعضی فیلم ها حتی شاهدیم بازیگران لباس شان را هم عوض نمی کنند و یک بازیگر در پنج فیلم عین هم است! همین قدر همه چیز سطحی و پیش پا افتاده شده از این باب تلاش هایی از جنس «ویار» برای خلق یک موقعیت کمدی و متفاوت بودن باارزش است. آن هم در شرایطی که همه آروز داریم بجای فیلم هایی شبیه «دینامیت» و «انفرادی» که در جای خود محترم هم هستند، کمی ذوق و سینما هم ببینیم. این آثار می توانند قدم اول خوبی باشند اما خب قدم اول محکمی نیستند.
«منطقه» به کارگردانی اسما ابراهیم زادگان سومین فیلمی بود که در این جلسه مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
مقدسیان در این بخش درباره «منطقه» اظهار داشت: من این فیلم را هم سه بار دیدم. آنچه برایم جالب بود و اگر نخواهیم غیرمنصف باشیم، حتما باید به آن اشاره نماییم، این است که وقتی شما به دنبال روایتی مبتنی بر جریان سیال ذهن می روید که زمان و مکان قرار نیست در آن خطی جلو برود و حتی آدم ها قرار نیست در هر لحظه خودشان باشند و می توانند تداعی کننده فرد دیگری یا خاطره دیگری باشند، در این شرایط شما باید بتوانید مرز تعیین کنید. بغیر از این که در مرحله نگارش فیلمنامه باید این دقت صورت می گرفت و نریشن در این فیلم کمک بسیاری برای شکل گیری انسجام کرده است، سنگ بزرگی را برداشتید که به نظرم تا حدودی هم به هدف زده اید.
«حفره بعدی» به کارگردانی فاطمه احمدی چهارمین فیلم این جلسه بود که مقدسیان درباره آن اظهار داشت: در این فیلم نوعی از اعتراض نسبت به سوءاستفاده از کارگرها را شاهد می باشیم که شاید جذاب ترین نمادش در اثر هم تصویر کاملا یکسانی است که از کارگرها در انیمیشن شاهد می باشیم. اما آنجا که شاهد حفره در دیوارها هستیم، من ناگزیر می شوم سراغ تأویل بروم. احساس می کنم در فیلم حرف هایی را می خواستید بزنید که هنوز کاملا پخته نشده است اما این قابلیت در شما وجود دارد که با کمترین مولفه ها دقیق ترین صحبت ها را داشته باشید.
مقدسیان در آخر صحبت های خود به نقد «غلبه تکنیک بر محتوا» در جریان انیمیشن سازی سالهای اخیر ایران پرداخت و به نکاتی در این حوزه اشاره نمود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب