لایه های دروغ در جشنواره فجر:
کاش زبان فنلاندی بلد بودیم!
کاراموند: آن طرف هم احتمالاً فنلاندی ها هم وقتی مثل ما فیلم لایه های دروغ را می بینند دلشان برای ما تماشاگران ایرانی می سوزد و فیلم از این طریق می تواند بین ملت ها احساس مشترک ایجاد کند!
خبرگزاری مهر - گروه استانها، محمد مهدی شیخ صراف: موقع خروج از سالن فیلم «لایه های دروغ» رفیقمان گفت باید به کسانی که این فیلم را تا آخر تحمل می کنند جایزه بدهند. جوایز بهادار هم نه، اگر یک وعده شام هم بدهند کفایت می کند که خستگی مان در برود. دوست دیگرمان جواب داد: واقعاً شبیه یک ماراتن دردناک لایتناهی بود… یکی دیگر هم بعدش توی گروه پیام داده بود: دوستانی که فیلم را ندیدند چیزی از دست ندادند.
من داشتم به این فکر می کردم که پیش از پذیرش و حضور در بزرگترین رویداد سینمایی کشور و فارغ از وضعیت اکران عمومی، اقبال تماشاگران و ماجرای فروش و بازگشت سرمایه، واقعاً چه می شود که چنین فیلمی اصلاً ساخته می شود؟ پاسخ به چنین سوالی چندان دشوار نیست وقتی نگاهی به تیتراژ بیندازیم و ببینیم تهیه کننده، کارگردان، نویسنده و بازیگر نقش اول و… همه یک نفر هستند.
بعد می خواستم درباره احوال هیئت انتخاب جشنواره امسال بگویم و بپرسم چطور چنین فیلم ضعیف و بی در و پیکری در چهلمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد؟ همین طور اسامی هیئت انتخاب و چهره هایشان از جلوی چشمم رد می شد، مجید شاه حسینی، بهروز افخمی، محمد حسین نیرومند، پوران درخشنده و… داشتم فکر می کردم این سلسله جبال ادعا با خودشان چه فکری کرده اند و چه بر اینها گذشته که این اثر را به جشنواره راه داده اند؟
اما در ادامه تیتراژ چشمم خورد به مشارکت بنیاد سینمایی فارابی و پنبه همه سوالات قبلی زده شد! آنها را فراموش کردم و درگیر این شدم که چطور مدیران دولتی می توانند این طور سرمایه ها را به هدر بدهند. واقعاً هنر و خلاقیت می خواهد این طور نابود کردن ریال به ریال بودجه فرهنگی کشور. حالا در این دوره فارابی رخ داده یا دوره قبل یا در حین دست به دست شدن، بالاخره قدرت چنین اتفاقی افتاده است و کسی باید پاسخی بدهد.
در همین احوال دیدم که این شاهکار آقای رامین سهراب محصول مشترک با فنلاند است. حالا فنلاندی ها با خودشان چه گفته اند را نمی دانم؛ چون من اصلاً از زبان سوئمی که مردم فنلاند با آن صحبت می کنند سر در نمی آورم؛ کاش زبان فنلاندی بلد بودم. چون دبیر زبان ما می گفت تا یک زبان را بلد نباشی نمی توانی به آن زبان فکر کنی. ولی دلم برای سینمای فنلاند و تماشاگران سینمای آنجا سوخت که مجبورند چندین یورو پول بی زبان برای بلیط بدهند و چنین فیلمی را تحمل کنند.
آن طرف هم احتمالاً فنلاندی ها هم وقتی مثل ما فیلم «لایه های دروغ» را می بینند دلشان برای ما تماشاگران ایرانی می سوزد و فیلم از این طریق می تواند بین ملت ها احساس مشترک ایجاد کند!
لابد مدیران فارابی هم چنین فکری کرده اند برای مشارکت در تولید یا پشتیبانی از چنین اثری؛ و گرنه دانش سینمایی، ذوق هنری، درک بصری و غیره به کنار، آدم چهار تا فیلم بروسلی و آرنولد و فرانکی بزن بزن هم دیده باشد می فهمد کدام فیلم ارزش چه کاری دارد. حداقل عقل و فهم… اصلاً ولش کن! بی خیال.
منبع: كاراموند
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب