واکنش سریع خارجی ها به ثبت جهانی راه آهن ایران
به گزارش کاراموند یکی از مجریان گردشگری راه آهن اظهار داشت: ثبت راه آهن سراسری ایران در لیست میراث جهانی یونسکو با واکنش سریع برخی گردشگران و آژانس های خارجی مواجه شد؛ پیام هایی فرستاده شده که برای سفر در راه جهانی شده ابراز علاقه کرده اند.
به گزارش کاراموند به نقل از ایسنا، راه آهن شمال ـ جنوب ایران که بندر ترکمن را در شمال به بندر امام خمینی در جنوب متصل می کند، در چهل و چهارمین کمیته میراث جهانی یونسکو ثبت گردید. طول مسیر ثبت شده حدود ۱۴۰۰ کیلومتر است که همزمان با آن ۸۹ ایستگاه منتخب به سبب ارزش های تاریخی و کارکردی، مستندنگاری و همراه با پل های شاخص، تاسیسات و لوکوموتیوهای تاریخی ثبت شده است.
محمد محسنیان ـ پژوهشگر راه آهن، مبتکر و مجری گردشگری راه آهن ـ درباره اثر این ثبت در گردشگری، اظهار نمود: بطور معمول یکی از انگیزه ها و عوامل کنجکاوی برای انتخاب مقصدِ سفر، لیست میراثی است که در یونسکو ثبت شده، وقتی راه آهنِ یک کشور آن هم با این گستردگی در لیست میراث جهانی یونسکو ثبت شده باشد، حتما علاقه و کنجکاوی به وجود می آورد.
اما او به مشکلی در سفرهای ریلی اشاره نمود و اضافه کرد: حالا که راه آهن ایران مقصد عمومی تری شده است، اگر توریستهای خارجی و حتی داخلی بخواهند در این راه سفر کنند، وضعیت و زیرساختِ نامناسب مسیر و امکانات راه آهن را که ببینند، ضدتبلیغ می شود.
وی ادامه داد: به نظرم راه آهن سراسری، در همین محدوده ای که ثبت جهانی شده است، دو مسیر بسیار جذب برای سفر دارد؛ گرمسار تا شیرگاه و درود تا اندیمشک، درحالی که همین مسیرها ضعیف ترین زیرساخت را دارند که خیلی حیف است. در راه ریلی شمال، دست کم یک جاده در نزدیکی راه آهن وجود دارد و می توان بوسیله آن زیبایی مسیر ریلی را هم مشاهده کرد، اما در راه جنوب همین مقدار امکانات را هم نداریم و این خیلی حیف است که چنین فرصتی را در گردشگری از دست بدهیم.
سال ۹۶ وقتی نخستین قطار گردشگری را راه اندازی کردیم، هر رام (واحد شمارش) قطار را ۹۰۰ هزار تومان کرایه می کردیم، اما راه آهن یک باره به این نتیجه رسید که چرا به این سفرها یارانه بدهد و قیمت را تا ۱۶ میلیون تومان برای کرایه هر رام افزایش داداو که در یک گفت وگوی مجازی حاضر شده بود، درباره مشکل شاخص گردشگری ریلی، اظهار نمود: حدود مسؤولیت ها در این عرصه تعریف نشده است. قطار گردشگری یعنی قطاری اختصاصی با امکانات متناسب که با هدف خاصی در راه ریلی حرکت می کند و در بعضی نقاط از راه آهن توقف دارد، اما آیا شما چنین امکاناتی را می بینید؟
محسنیان درباره صرفه اقتصادی گردشگری ریلی نیز اظهار داشت: مصداقی در این زمینه صحبت کنم، سال ۹۶ وقتی نخستین قطار گردشگری را راه اندازی کردیم هر رام (واحد شمارش) قطار را ۹۰۰ هزار تومان کرایه می کردیم، اما راه آهن یک باره به این نتیجه رسید که چرا به این سفرها یارانه بدهد و قیمت را تا ۱۶ میلیون تومان برای کرایه هر رام افزایش داد تا حالا که به قیمت آن اشاره نمی کنم چقدر زیادتر شده است. از طرفی، محدودیت های کرونا مزید بر علت شده و نمی توان قیمت را سر به سر تعیین کرد. فکر نمی کنم دیگر با ۳۵۰ هزار تومان هم بتوان سفر ریلی یک روزه برگزار کرد.
وی در ادامه بیان کرد: البته که این گرانی در سفرهای زمینی هم اتفاق افتاده است، اما آن سفر با قطار قابل مقایسه نیست، چون شما تجربه توقف در نقاطی از راه آهن را دارید که با هیچ وسیله و در هیچ شرایط دیگری چنین امکان و فرصتی را پیدا نمی کنید. به هر حال هزینه های سفر به قدری گران شده که سفر از سبد قشر متوسط جامعه خارج شده است.
محسنیان درباره اولویت راه آهن باتوجه به ثبت جهانی نیز اظهار داشت: اولویت راه آهن سفرهای برنامه ای است. در ابتدا هم خیلی سخت بود مسؤولان آنرا توجیه نماییم که برای قطار گردشگری مقصد هدف نیست، بلکه مسیر اهمیت دارد. از طرفی، بار برای مجموعه راه آهن صرفه اقتصادی بیشتری دارد. درست است که اولویت یک را به قطار مسافری می دهد، اما در حقیقت این یک لطف به شمار می آید. راه آهن ریالی از قطار گردشگری سودی نمی برد، ولی به لحاظ ارتقاء برند و وجهه برایش صرفه دارد.
منبع: كاراموند
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب