راز سندزدن ۲۵ اردیبهشت به نام فردوسی
کاراموند: نامگذاری 25 اردیبهشت ماه به نام حکیم توس هم ماجرایی دارد که داستانش از شیراز آغاز می شود.
به گزارش کاراموند به نقل از ایسنا، روزنامه خراسان نوشت: «چند سالی است که حال و هوای اردیبهشت با ادبیات فارسی پیوند خورده است. نخستین روزش سعدی را به یادمان می آورد و آخرین روزهایش یادآور عظمت و بزرگی فردوسی و پاسداشت زبان فارسی است. هر کدام از روزهای تقویم که به یاد یکی از بزرگان ادبیات نام گذاری شده اند، وجه تسمیه ای دارند؛ از روز ولادت یا درگذشت آنان گرفته تا رخداد و اتفاقی که سبب شده است آن روز به نامشان ثبت گردد. نامگذاری ۲۵ اردیبهشت ماه به نام حکیم توس هم ماجرایی دارد که داستانش از شیراز آغاز می شود. در ادامه، دلیل نام گذاری این روز به نام فردوسی و پاسداشت زبان فارسی را، از زبان پیشنهاددهنده اش، یعنی محمدجعفر یاحقی، استاد ادبیات و مدیر قطب علمی فردوسی شناسی می خوانید.
«سال ۱۳۷۶ بود و من در مرکز خراسان شناسی کار می کردم که به مراسم یادبود حافظ در شیراز برای سخنرانی دعوت شدم. آن سال، نخستین سالی بود که بزرگداشت حافظ برگزار می شد. من هم آنجا اعلام کردم که می خواهیم روزی را برای بزرگداشت فردوسی اعلام نماییم. بلافاصله با دوستانمان در مرکز خراسان شناسی، روز ۲۵ اردیبهشت را پیشنهاد کردیم. وجه تسمیه اش را هم از یک بیت شاهنامه گرفتیم که این است:
سرآمد کنون قصه یزدگرد
به ماه سفندارمذ روز اِرد
یعنی سرایش شاهنامه در روز ۲۵ اسفند به انتها رسیده است. ما دیدیم ۲۵ اسفند وقت خوبی برای بزرگداشت نیست. چون شب عید است و هوا هم خیلی مساعد نیست و تازه تقویم قدیم شاهنامه با تقویم ما جور نیست و بدین سبب بهترین ماه اردیبهشت است که طبیعت خرم است و مسافران عید از مشهد رفته اند و مسافران تابستانی هم هنوز نیامده اند. بدین جهت ۲۵ اردیبهشت را به شورای فرهنگ عمومی استان پیشنهاد دادیم و قبول کردند. بعد در سطح کشوری هم مقامات را توجیه و قانع کردیم و بالاخره شورای عالی انقلاب فرهنگی این روز را تصویب کرد. از طرفی دانشگاهیان خارج از کشور هم روزهای دیگری را پیشنهاد دادند و من متقاعدشان کردم و خوشبختانه این روز به نام فردوسی جا افتاد. از چهار سال پیش هم، «پاسداشت زبان فارسی» به این روز افزوده شد.»
منبع: karamond.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب