انتشار یك گفتگوی منتشر نشده؛
ناگفته های كشاورز از كیارستمی
به گزارش کاراموند موزه سینمای ایران ۲۶ فروردین همزمان با زادروز محمدعلی کشاورز بخش هایی از گفتگوی تاریخ شفاهی این هنرمند فقید را منتشر نمود.
به گزارش کاراموند به نقل از روابط عمومی موزه سینما، موزه سینمای ایران امروز ۲۶ فروردین همزمان با زادروز زنده یاد محمدعلی کشاورز بخش هایی از گفتگوی تاریخ شفاهی این هنرمند فقید را منتشر نموده است.
محمدعلی کشاورز در ابتدای صحبت هایش ضمن اشاره به دوران کودکی خود اظهار داشت: سال ۱۳۰۹ در جلفا به دنیا آمدم، پدرم کدخدای آنجا بود و زندگی ما از کشاورزی می گذشت. زمانی که دیپلم گرفتم با خانواده به تهران آمدیم و من در دانشگاه رشته پزشکی امتحان دادم و قبول شدم و یادم می آید موقع کالبدشکافی متوجه شدم من برای این کار مناسب نیستم و از رشته پزشکی انصراف دادم. در روزنامه اطلاعات هنرستان بازیگری اعلام نموده بود که هنرجو با مدرک دیپلم می پذیرد که من امتحان دادم و قبول شدم و وارد دنیای بازیگری شدم.
بازیگر بزرگ و کوچک معنا دارد اما نقش کوچک و بزرگ اهمیت ندارد. از طرفی یک بازیگر وقتی نقشی را نمی تواند بازی کند نباید مسئولیت آنرا بپذیرد وی درباره اهمیت نقش برای یک بازیگر افزود: من معتقدم بازیگر بزرگ و کوچک معنا دارد اما نقش کوچک و بزرگ اهمیت ندارد. از طرفی یک بازیگر وقتی نقشی را نمی تواند بازی کند نباید مسئولیت آنرا بپذیرد و باید میدان را برای بازیگر دیگری باز کند تا آنرا ایفا کند.
چند خاطره با چند آدم مهم سینما در روزگاری بازیگری
این بازیگر در بخش دیگری از صحبت هایش پیرامون همکاری با کارگردانان مطرح کشورمان همچون ناصرتقوایی اظهار داشت: تجزیه و تحلیلی که تقوایی درباره نقش می کرد تعجب آور و طنزی که در خود او وجود داشت برای من همیشه جالب بوده است. متاسفم که ایشان با این همه تجربه کم کار می کند.
وی درباره همکاری خود با مرحوم عباس کیارستمی هم اظهار داشت: کیارستمی هیچگاه در آثارش با بازیگر حرفه ای کار نکرده بود اما من در «طعم گیلاس» با او کار کردم. کیارستمی کارگردان بسیار توانایی بود و سبک مخصوص به خودش را داشت بنابراین هر بازیگری علاقمند بود تا در فیلمهای او ایفای نقش داشته باشد. در دوره ای برخی ها سبک او را تقلید می کردند اما فن اصلی کار او را نمی دانستند چونکه او روش های منحصر به خودش را داشت. کیارستمی همینطور دید بسیار خوبی درباره تصویر داشت، سینما را خیلی خوب می شناخت و مسئله مهم این است که پیش از ساخت هر فیلمش مدت ها به دنبال لوکیشن می گشت و بر مبنای لوکیشن متنش را می نوشت.
علاقه مندان بازیگری تاریخ را مطالعه کنند
کشاورز تصریح کرد: یکی از مهم ترین اشکالات در سینمای ما این است که که یکدیگر را قبول نداریم درحالیکه اگر با فرهنگ غنی مان به خوبی آشنا باشیم؛ باید برای پیشبرد فرهنگ کشورمان زحمت بکشیم.
وی درباره جوانان علاقه مند به سینما و بازیگری هم بیان داشت: سفارش من به جواناهایی که می خواهند وارد بازیگری شوند این است که در ابتدا به دنبال دانش این حرفه بروند و فرهنگ غنی ایران که چند هزار ساله است را مطالعه کنند و توجه داشته باشند که بعنوان مثال، ۲۵۰۰ سال پیش هنرمندان برای تخت جمشید و نقش رستم چه زحماتی کشیدند و بر روی سنگ ها کار کردند. نقش های برجسته ای که پس از سال ها هنوز به همان شکل باقی مانده است و این امر را نباید به حساب فرمانروایان آن زمان بگذراریم بلکه باید به حساب هنرمندانی بگذاریم که زحمات زیادی کشیدند و متاسفانه اسمی از آنها نیست اما در تاریخ بشری آثارشان برای همیشه ماندگار شده است.
روایت شنیدنی آقای بازیگر برای نقش شعبان استخوانی هزاردستان
کشاورز ضمن اشاره به حضورش در سریال «هزاردستان» اظهار داشت: برای ایفای نقش در این فیلم مطالعه زیادی کردم، صحبت های زیادی با جاهل های جنوب شهر داشتم و برای گریم و لباس با علی حاتمی خیلی صحبت کردیم تا به یک توافقی رسیدیم و خوشبختانه این نقش خوب دیده شد. حاتمی برای «هزاردستان» دو سه نقش را به من پیشنهاد کرد و من گفتم نقش شعبان استخوانی را می خواهم چونکه با این نقش می خواهم تجربه ای جدید به دست آورم و دلایلم را هم برایش توضیح دادم و او هم پذیرفت.
وی افزود: من شعبان استخوانی را بعنوان یک شخصیت بد نشناختم. چونکه شعبان یکی از آدم هایی است که در آن جامعه سوخته بود. او برای خودش یک زندگی داشت، استخوان جمع می کرد و سریشون درست می کرد و از فروختن سریشون ارتزاق می کرد که ناخودآگاه هم وارد ماجرایی شده بود. من معتقدم انسان ها باید نسبت به شرایط خود آگاه باشند تا وارد اتفاقات بد نشوند. همه ما می دانیم که انسان ها زمانی که به دنیا می آیند شرور، آدمکش و قاتل نیستند، همه در بد تولد انسان های پاکی هستند اما شرایط جامعه آنها را تغییر می دهد.
این بازیگر ضمن اشاره به اینکه در تمام فیلمهای زنده یاد علی حاتمی به جز «حاجی واشنگتن» بازی کرده است، خاطرنشان کرد: زمانی که حاتمی می خواست فیلم «تختی» را بسازد پیشنهاد نقش مربی تختی را به من داد اما به حاتمی گفتم این فیلم را نساز و بگذار تختی همان اسطوره که هست باقی بماند.
کار بازیگر یک نوع ریاضت عارفانه است
کشاورز در ادامه بیان نمود: بزرگترین منتقدها تماشاگران هستند آنها که در خیابان ها من را می بینند، محاکمه می کنند و درباره نقش ها سوال می کنند و این مورد برای من بسیار پرارزش است.
وی با اشاره به اینکه کار بازیگر یک نوع ریاضت عارفانه است، اظهار داشت: فردی که می خواهد وارد بازیگری شود، باید عارف باشد چونکه اگر کسی از کار لذت نبرد بازیگر هم دیده نمی گردد. اساسا اگر کارگردانی مثل علی حاتمی به کارش اعتقاد نداشت کارش مورد اقبال قرار نمی گرفت. البته من در وهله اول برای خودم بازی می کنم و بعد برای مردم. در همه ایران من را بعنوان اسدالله خان «پدرسالار» می شناسند و برای این نقش تشکر می کنند. اینها همه همچون مواردی است که باید درباره آن تحقیق شود که چطور یک فیلم یا سریال تا این حد در میان مردم مورد استقبال قرار می گیرد.
حاصل عمرم سه سخن بیش نیست؛ خام بودم، پخته شدم، سوختم
این بازیگر پیشگام تئاتر، سینما و تلویزیون خاطرنشان کرد: در «پدرسالار» چیزی که برای من اهمیت داشت این بود که احترام زن در خانواده نقطه عطف بود و این آدم (اسدالله خان) نسبت به همسرش احترام زیادی قائل بود و هیچگاه صدایش را روی همسرش بلند نمی کرد.
وی با اشاره به اینکه کابوس وحشتناکی است به محاکمه خود نشستن که از بار گناه کاستن، اظهار داشت: هر فیلمی را که بازی می کنم خودم را محاکمه می کنم که آیا کاری که کردم درست بوده و هیچگاه تلاش نمی کنم خودم را تبرئه کنم.
زنده یاد محمدعلی کشاورز در انتها بیان نمود: کار هنرمند آشتی بین انسان های روی کرده زمین و صداقت و راستی بین جامعه بشری است. حاصل عمرم سه سخن بیش نیست؛ خام بودم، پخته شدم، سوختم و کمال در سوختگی است.
گفتگوی زنده یاد «محمدعلی کشاورز» به مدت ۶ ساعت در سال ۱۳۸۷ توسط زنده یاد زاون قوکاسیان و سیمون سیمونیان انجام شده است و فیلم کامل این گفتگو برای ثبت در تاریخ در بخش تاریخ شفاهی موزه سینمای ایران نگهداری می شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب