همراه با جشنواره هفتم تئاتر شهر ؛
ماراتن 180 دقیقه ای با یک مونولوگ از عشق سخن گفتم نه از لابی ها!
کاراموند: کارگردان نمایش کلوزآپ با بیان چالش ها و خاصیت های یک اجرای مونولوگ بر این نکته که بنیان کار مونولوگ بر عهده بازیگر است، تأکید نمود.
آروین شاه حسینی کارگردان نمایش «کلوزآپ» که به بخش نمایش های صحنه ای هفتمین جشنواره تئاتر «شهر» راه یافته است است در گفتگو با خبرنگار مهر در ارتباط با مبحث این نمایش توضیح داد: نمایش ما در رابطه با جوانی به نام حسین است که می خواهد به عنوان بازیگر به سینما ورود کند. نام خود نمایش را و نام شخصیت اصلی نمایش را از فیلم «کلوزآپ» ساخته عباس کیارستمی وام گرفته ام و خود داستان نمایش ارتباطی با آن اثر ندارد. زمان این کار ۱۸۰ دقیقه است. تماماً مونولوگ است و هیچ دکور، نور و موسیقی ای در آن به کار نرفته است.
از عشقی سخن گفتم که هیچ چیز مانعش نیست
وی افزود: در این نمایش به رانت ها، لابی ها و روابط پشت پرده حاکم بر سینما نمی پردازم چونکه بر کسی پوشیده نیست چه اتفاقاتی در این حوزه رخ می دهد. من این نمایش را به شکل شخصی جلو بردم. از طعنه پرهیز کردم و از روابط پنهان پشت پرده چیزی نگفتم اما از عشق خیلی سخن گفتم؛ عشقی که هیچ چیز نمی تواند جلوی آنرا بگیرد. با آنکه ما در وضعیتی قرار داریم که گاهی قدرت روابط پشت پرده از قدرت خدا نیز فراتر می رود اما نمی خواستم نگاهی تیره داشته باشم و اهتمام کردم تا بگویم که در هر شرایطی باید جنگید و ادامه داد.
این بازیگر و کارگردان جوان ضمن اشاره به خصوصیت های اجرای مونولوگ اظهار داشت: تمام کارهای من تا به امروز مونولوگ بوده است. حدود پنج صفحه می نوشتم و همان ها را تمرین می کردم تا باردیگر نوشتن را شروع کنم و تقریبا از شهریور ۱۴۰۲ مشغول تمرین بوده ام. این کار را برای سنجش عیار خودم در رقابت با خودم اجرا کردم. من همه کارها را در یک اتاق پنج متری در خانه خودم تمرین می کنم و به علت زمان زیاد تمرین هایم و هزینه های بالا، پلاتو را کنار گذاشتم.
وی اضافه کرد: اصل و بنیان کار مونولوگ بر عهده بازیگر است. طبق تجربه تا حدودی می دانستم که چگونه باید بازی کنم. برای برخی جاهای نمایش که در آن بشکل مستقیم با تماشاچی ارتباط برقرار می کنم، تمرین نمی کنم و مانند مخاطب نمی دانم چه اتفاقی مقرر است، بیفتد چون فکر می کنم نقطه تبلور من در همان لحظه رخ می دهد؛ لحظه ای که مثل مخاطب نمی دانم چه اتفاقی رخ خواهد داد. برای من بمراتب بازیگری فاصله بسیاری نسبت به دیگر طراحی ها در نمایش مونولوگ دارد.
فریاد من به صدا هم تبدیل نخواهد شد
کارگردان نمایش «کلوزآپ» در رابطه با جشنواره امسال تئاتر «شهر» عنوان کرد: همکاریهای عوامل جشنواره تا الان بسیار عالی بوده است و میلاد نیک آبادی که دبیر بخش صحنه ای است به خوبی همراه هنرمندان بوده است. با آنکه بودجه های کمی به جشنواره ها اختصاص پیدا می کند اما نیاز است که جشنواره های تئاتر به کار خود ادامه دهند. این جشنواره ها امکان دارد انسانی را از انزوا بیرون بکشند و او را برای چند ماه به زندگی امیدوار کنند. بستر خوبی فراهم گشته است و آمیزه ای از تجربه و دانش آکادمیک در جشنواره وجود دارد که فکر می کنم نویدبخش آثار خوبی است.
شاه حسینی در آخر اظهار نمود: متاسفانه هیچ سالنی حاضر نشد با من همکاری کند چونکه نمایش من سه ساعت نیم زمان می برد و تماشاخانه ها حاضر نبودند این زمان را به یک اجرای مونولوگ اختصاص دهند. اما پیام لاریان در سالن انتظامی ۲ تک اجرا را در اختیار من گذاشت و بعد از آن مقداری نگاهم به نمایش متفاوت شد. وقتی به رقابت در یک جشنواره وارد می شوید باید مناسباتش را نیز بپذیرید. برای جشنواره تئاتر «شهر» زمان تعامل با مخاطب را افزایش دادم و در ۱۵ دقیقه از این صد و هشتاد دقیقه نمی دانیم که چه اتفاقی رخ خواهد داد. فریاد من به صدا نیز تبدیل نخواهد شد اما اگر این اثر در هر جای دیگری از دنیا اجرا می شد بگونه ای دیگر به آن نگاه می کردند. توقع داشتم در اجرای عمومی با من همکاری بهتری صورت می گرفت.
نمایش «کلوز آپ» دوشنبه اول دی ساعت ۱۷: ۳۰ در سالن انتظامی خانه هنرمندان ایران روی صحنه می رود.
در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «کلوزآپ» نه از چهره، که از عشقی خاموش به بازیگری است. حکایتی از کسی که با گوش های ناتمام می شنود. با واژه های گره خورده حرف می زند اما بازی را با تمام وجود و عشق به سینما را فریاد می زند.
هفتمین دوره جشنواره تئاتر «شهر» به دبیری امین اشرفی آذر و دی ۱۴۰۴ در تهران برگزار می گردد.
به طور خلاصه، برای برخی جاهای نمایش که در آن بشکل مستقیم با تماشاگر ارتباط برقرار می کنم، تمرین نمی کنم و مانند مخاطب نمی دانم چه اتفاقی مقرر می باشد، بیفتد چون فکر می کنم نقطه تبلور من در همان لحظه رخ می دهد؛ لحظه ای که مثل مخاطب نمی دانم چه اتفاقی رخ خواهد داد. بستر خوبی فراهم گشته است و آمیزه ای از تجربه و دانش آکادمیک در جشنواره وجود دارد که فکر می کنم نویدبخش آثار خوبی است. حکایتی از کسی که با گوش های ناتمام می شنود.
منبع: كاراموند
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان کاراموند در مورد این مطلب