یك كارگردان تئاتر مطرح كرد
انتقاد از شوخی های بی شرمانه با سیاه در تئاتر سنتی
به گزارش كاراموند یك كارگردان نمایش های آیینی و سنتی می گوید: شوخی های بی شرمانه با «سیاه» نمایش های آیینی و سنتی را به قهقرا می برد.
«شبیه بی شبهه» به نویسندگی و كارگردانی اصغر گروسی از شیراز یكی از آثار پذیرفته شده در جشنواره نمایش های آیینی و سنتی است.
گروسی در گفت وگویی با ایسنا، درباره اثرش اظهار داشت: «شبیه بی شبهه» نخستین نمایش از یك مجموعه سه گانه است. این نمایش حاصل دو سال پژوهش و رساله من است و به سمت مضحكه در شبیه خوانی گرایش دارد. همینطور از آیین های دیگر نمایش های سنتی همچون روحوضی، مطربی و... در آن استفاده شده است. دلیل پژوهش من در این كار این بود كه ما مضحكه به روزی نداشتیم كه بتواند ساختار شبیه خوانی را حفظ كند و شوخی های به روز بسازد.
او كه از شهر شیراز در این جشنواره شركت كرده، درباره وضعیت نمایش های آیینی و سنتی بیان كرد: در ایران نمایش های آیینی و سنتی را فقط با یك ژانر سیاه می شناسند و از آن ژانر هم آن قدر سخیف استفاده می نمایند كه در بعضی مواقع نمی توان خانوادگی آن نمایش ها را دید. به دلیل این كه پیش خود فكر می كنند هركسی صورتش را سیاه می كند مجاز به شوخی های بی شرمانه است. این باب شوخی ها نمایش های آیینی و سنتی را به قهقرا می برد و شیراز هم از این قاعده مستثنی نیست.
گروسی در پاسخ به این سؤال كه آیا نمایش های آیینی و سنتی قابلیت جذب و استقبال مردم را دارند، توضیح داد: یكی از علل پژوهش من در این عرصه برای به اثبات رساندن نظریه ام در خصوص همین مبحث بود. من معتقدم نمایش های آیینی و سنتی بخصوص شبیه خوانی ظرفیت این را دارند كه نمایش های به روز دنیا را در چارچوب آنها اجرا كرد. فقط این مورد كمی زمان بر است و بطور قطع نقص هایی را به همراه دارد. این نقص ها باید با حمایت پژوهشگران و افراد خلاق رفع شوند.
او اضافه كرد: من از این كه نمایش های آیینی و سنتی به آثار موزه ای تبدیل گردد، وحشت دارم. موزه ای شدن آثار، كاربرد آنها را از بین می برد و متاسفانه این اتفاق در حال رخ دادن است.
این هنرمند كه نخستین حضورش را در جشنواره آیینی و سنتی تجربه می كند، در ادامه اظهار داشت: شاید در چنین شرایطی تنها بارقه امید، جشنواره آیینی و سنتی است. هر بار به بهانه برگزاری این جشنواره هم كه شده تلنگری به جامعه وارد می شود كه به سمت كارهای آیینی گرایش پیدا كنند اما تنها برگزاری این جشنواره كافی نیست.
او افزود: حال اگر این جشنواره هم وجود نداشته باشد باقی مانده نمایش های آیینی و سنتی بین بچه های تئاتری هم از بین می رود. حداقل با برگزاری آن تهران هر چند وقت یك مرتبه رنگ و بوی نمایش های آیینی و سنتی را می گیرد.
گروسی در انتها اظهار داشت: حالا كه جشنواره به صورت فستیوالی و غیررقابتی برگزار می شود، كاش به طول ۱۲ ماه سال برگزار می شد. در چنین حالتی معنای اجماع آنرا متوجه نمی شوم، چونكه می توان به نمایش های شهرستانی اجرای عمومی در شهرهای خودشان را داد و با این كار تمام ایران بوی نمایش های آیینی و سنتی می گیرد. البته این نظر شخصی من است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب