كارشناسان با مهر مطرح كردند؛
ریشه یابی یك خشم پنهان در سیما، ویترین سلیقه ملت را لكه دار نكنیم
به گزارش كاراموند رسانه ملی علاوه بر آنكه می تواند مهمترین رسانه جمعی برای آموزش و تربیت باشد به شكلی ویترین سلیقه یك ملت است و بهتر است به جایگاهی برای نمایش خشم پنهان مجریان تبدیل نشود.
خبرگزاری مهر- گروه هنر- عطیه موذن: وسعت یك اتفاق كوچك گاهی آنقدر بزرگ است كه می تواند یك محیط و یا حتی فرهنگ را تحت تاثیر قرار دهد. اشتباهات كوچك رسانه ای هم از این دست هستند و گاهی دایره تاثیرگذاری آنها می تواند آنقدر فراتر رود كه بخشی از ارزش ها، عرف و یا هنجارها را تغییر دهد. در این میان دیگر نمی توان از یك اتفاق كوچك رسانه ای یاد كرد بلكه باید نگران دامنه ای از تغییرات در الگوی فرهنگی جامعه ای بود كه تحت تاثیر آنچه از رسانه ها می بیند، رخ می دهد.
صدا و سیما رسانه ای است كه به قول مدیرانش بخش مهمی از سبد كالای فرهنگی كشور را تامین می كند. رسانه ای كه خیلی راحت در دسترس ۸۰ میلیون مخاطب قرار دارد و یك اتفاق آن می تواند پس از فروكش كردن حاشیه ها و موج واكنش های رسانه ای و مردمی به مرحله جدیدی از تغییر در فرهنگ بینجامد؛ مساله ای كه بیشتر از هرچیز مدیران بزرگترین سازمان رسانه ای كشور باید متوجه آن باشند و بر طبق همین حساسیت ها بدانند كه چه كسانی را در مقابل قاب این جعبه جادویی می نشانند و یا حتی چه كسانی را در پشت صحنه برنامه ها به مدیریت اتاق فكرها در شبكه (اگر وجود داشته باشد) می گمارند.
مرتضی میرباقری معاون سیما هر بار از آمار بالای مخاطبان رسانه ملی خبر می دهد اما باید دید آیا به میزانی كه روی این آمار تاكید میگردد روی به كار گرفتن مدیران متخصص، مجریان كاربلد و با درایت و همه آنچه كه در برنامه های زنده و تولیدی در مقابل دیدگان جمعیت ۸۰ میلیونی كشور قرار می گیرد هم تاكید می شود؟
مخاطب امكان دارد روی آنتن شاهد اتفاقاتی باشد كه آنها را از چشم مجریان سیما ببیند اما شاید مساله اصلی پشت صحنه این رخدادها است به این مفهوم كه نبود تهیه كننده، كارگردان و سردبیران باسواد موجب بروز اتفاقات جلو صحنه میگردد. شاید نبود نظارت های محتوایی بر رویكرد آنچه روی آنتن اتفاق می افتد و یا حتی رقابت مجریان در ارائه قدرت نمایی و یا در مراحل بعد خودنمایی و خودخواهی تهیه كنندگان و برنامه سازان باشد كه حاشیه های این روزهای رسانه ملی را رقم می زند.
اتفاقی كه در شبكه شما بین آرش ظلی پور مجری برنامه «من و شما» و مسعود فراستی منتقد سینما رخ داد مناقشات بسیاری را به وجود آورد و موجی از واكنش های رسانه ای و مردمی را در برداشت كه از رفتار یك مجری جوان در مقابل یك منتقد پیشكسوت بعنوان میهمان برنامه سخن گفتند؛ رفتاری كه جای نقد بسیار داشت و از حداقل المان های حرفه ای اجرا برخوردار نبود. برخورد مجری، برنامه ساز، داور یك مسابقه و یا... با «مهمان» و «شركت كننده مسابقات» و در نظر نگرفتن «شأن» این میهمان نگاهی است كه قبل از این هم در كنش و واكنش های غیرمحترمانه روی آنتن تلویزیون دیده شده است این رفتار كه در برنامه های تلویزیونی مجری و برنامه ساز كه تریبونی در دست دارند به نقد غیرحرفه ای و غیراصولی مخاطب و در واقع تخریب وی با كلمات توهین آمیز بپردازند فقط به همین یك دفعه منحصر نشده است.
چندی پیش هم فیلمی از برنامه «دستپخت» كه یك مسابقه آشپزی است در شبكه های اجتماعی دست به دست شد كه در آن داور مسابقه غذای شركت كننده را لایق سطل زباله می دانست. این داور بعدا در گفتگویی عنوان نمود كه عذرخواهی نمی كند چون ترجیح می دهد شاگرد خوبی تربیت كند!
در فیلمی دیگر كه باز در فضای مجازی بسیار به اشتراك گذاشته شد قسمتی از مسابقه «برنده باش» با اجرای محمدرضا گلزار دیده میگردد كه در آن برنامه گلزار با اصرار از شركت كننده مسابقه می پرسد برای پنج میلیونی كه از این مسابقه برده است چه برنامه ای دارد و دیالوگ هایی رد و بدل میگردد كه در نهایت شركت كننده می گوید، می خواهد قسط هایش را بپردازد. جواب گلزار در این برنامه هم، نشان دهنده نحوه دیگری از رفتار است كه در آن «شأن» میهمان مقابل مجری زیر سوال می رود كه این اقدام حتی واكنش های منتقدانه كاربردان فضای اجتماعی و طرفداران این سوپراستار سینمای ایران را به دنبال داشت.
از این نمونه رفتارها در تلویزیون قبل از این هم دیده شده و هر بار مخاطبان را به خشم و واكنش های چند روزه واداشته است اما اثری كه بر جای می ماند بسیار بیشتر است و حتی تكرار آن انگار در امتداد رشد مجری سالاری، برخوردهای جسارت آمیز و جدلی برای نمایش نوعی قدرت است كه همچنان كه گفته شد می تواند ریشه ای در پشت صحنه داشته باشد.
در این گزارش سراغ دبیر شورای نظارت بر صداوسیما و چند تن از استادان دانشگاه در حوزه های مختلف رفتیم تا نظر آنها را نسبت به تكرار این كنش ها در رسانه ملی بدانیم.
تذكر قبلی شورای نظارت به ظلی پور و چند مجری دیگر
محمدحسین صوفی دبیر شورای نظارت بر سازمان صداوسیما هم درباره افزایش فرهنگ جسارت به مخاطب و میهمان در برنامه های صداوسیما بیان كرد: ما هم این رفتارها را تایید نمی نماییم و حتی با موارد اندكی كه رخ داده است برخورد كرده ایم اما اینطور نیست كه بتوانیم بگوییم این مساله تبدیل به یك فرهنگ شده است.
وی اضافه كرد: زمانی می توانیم، بگوییم یك روند دارد، اتفاق می افتد كه شاهد تعداد زیادی از این اتفاقات باشیم. ما در شبكه های رادیویی و تلویزیونی مجریان بسیار زیادی داریم كه اكثرا هم با سابقه و با سواد هستند و در بین این تعداد تنها شاهد اندك تخلفاتی بودیم كه حتما هم با این متخلفان توسط سازمان صداوسیما برخورد میگردد.
دبیر شورای نظارت بر سازمان صداوسیما درباره نبود فرهنگ عذرخواهی توسط افرادی كه مرتكب این خطاها شده اند مثل داور «دستپخت» و بی احترامی او به شركت كننده تصریح كرد: در رادیو و تلویزیون مسئول یك برنامه تهیه كننده است و در آن برنامه تهیه كننده به جای داور عذرخواهی نمود.
اگر نظارت قوی از جانب شورای نظارت بر صداوسیما نبود، مشخص نبود كه این تخلف ها چقدر بیشتر می شدصوفی درباره نظارت بر رویكرد مجریان در تلویزیون اظهار داشت: وقتی كه شما تخلفی را مشاهده می كنید، معنایش این نیست كه نظارتی وجود ندارد. نظارت یا به صورت مردمی است یا از جانب نهادهای قانونی و یا نهادهای درون سازمانی و هم اكنون هر سه نظارت در سازمان صداوسیما وجود دارد و فعال است.
وی افزود: شورای نظارت گزارش های مشروحی از این تخلفات تهیه می كند به صورت مثال همین مورد اخیری كه در شبكه شما رخ داده است با متخلفان این سوژه چه از جانب شبكه و چه از جانب سازمان صداوسیما برخورد انجام شده و حتی بنده اطلاع دارم كه برخوردی كه با مجری برنامه شده خیلی مشكل تر از برخوردی است كه در رسانه ها انتشار یافته است. البته چند ماه پیش هم شورای نظارت در مورد رفتار نامناسب این مجری و یكی دو نفر دیگر، گزارش مشروحی را برای سازمان صداوسیما ارسال كرده بود كه منجر به تذكر به این افراد هم شد.
صوفی اظهار نمود: هر كسی در صداوسیما تخلفی انجام دهد بطور قطع با آن برخورد میگردد و بطور قطع رسانه ای خوب است كه تخلفاتش به صفر برسد با این وجود دیكته نانوشته غلط ندارد و در این حجم زیادی كه برنامه پخش میگردد به نظرم این مسایل پیش می آید. از جانب دیگر باید اصرار كرد كه اگر نظارت قوی از جانب شورای نظارت بر صداوسیما نبود، مشخص نبود كه این تخلف ها چقدر بیشتر می شد.
مجریان تلویزیون، ویترین سلیقه یك ملت هستند
اكبر عالمی از مجریان قدیمی تلویزیون درباره اهمیت اجرا و تاثیرگذاری مجری روی مخاطب به خبرنگار مهر اظهار داشت: مجریان برنامه های تلویزیونی، ویترین سلیقه یك شبكه و حتی یك ملت هستند به این معنا كه اگر ما زبان ملت را ندانیم و مثلا تلویزیون كشوری خارجی را تماشا می نماییم از زبان بدن، پوشش، دكوراسیون و... به سلیقه آن ملت پی می بریم.
وی افزود: منش یك مجری رسمیت می طلبد و مقرر است به فرزندان حافظ، سعدی، مولانا و نظامی سلیقه سخن گفتن یاد دهد و ما هویت خودرا در این آب و خاك از چنین شاعرانی دریافت می نماییم.
این مجری قدیمی صداوسیما با اشاره به مخاطب فراگیر تلویزیون عنوان كرد: صد سال پیش بهترین نویسندگان كره زمین آرزو داشتند بیشتر از هزار مخاطب در مقابل آنها باشد و امروز ضعیف ترین و كم مخاطب ترین شبكه های تلویزیونی حداقل پنج میلیون مخاطب دارند.
ترس مقدس و تعهد مجری باید همیشه حفظ شود و نباید احساس نماییم كه تلویزیون ملك طلق ماستوی با اشاره به حضور خود در تلویزیون متذكر شد: من همواره با یك ترس مقدس در تلویزیون حضور پیدا كرده ام، این ترس مقدس و تعهد مجری باید همیشه حفظ شود و نباید احساس نماییم كه تلویزیون ملك طلق ماست.
این استاد دانشگاه درباره ساختارشكنی توسط مجریان تلویزیون بیان كرد: گاهی مجری می خواهد نوآوری داشته باشد و یا نوعی جدل در گفتگو احداث كند اما اگر همه برنامه های هاردتاك را هم تماشا كنید با نوعی عقلانیت، شعور، دانش و درایت توام است نه با توهین به ساحت مهمانی كه به برنامه دعوت كرده اند.
این گوینده با تاكید بر آداب سخن گفتن توضیح داد: اینكه می گوییم مودب حرف بزنیم مبادا تفسیر شود كه مقدس و رسمی سخن گوییم و یا مانند استادان ادبیات واژگان را ادا نماییم بلكه برنامه تلویزیونی می تواند صمیمی باشد اما از توهین به دور باشد. ما حالا مجریانی در تلویزیون داریم كه فقط اعتماد به نفس دارند و از سواد و بیان و زبان بدن بهره ای ندارند. بعضی از این مجریان حتی نحوه پوشش را نمی دانند و من مردانی را می بینم كه در كسوت مجری كت و شلوار براق می پوشند در صورتی كه مجری باید پوششی متعارف داشته باشد و این پوشش ها یك نوع اعوجاج شمرده می شود.
رابطه میهمان و میزبان در یك برنامه مطرح است نه جنگ!
مرتضی حیدری گوینده اخبار و مجری برنامه های سیاسی و مناظره ها هم در بخشی از این گفتگو با اشاره به رویكرد برنامه های چالشی به خبرنگار مهر عنوان كرد: من برنامه «من و شما» و اتفاق رخ داده بین آرش ظلی پور و مسعود فراستی را ندیدم و درباره آن برنامه هم صحبت نمی كنم اما اگر می خواهیم هاردتاك یا هر برنامه دیگری تولید نماییم باید حواسمان باشد كه ما بعنوان مجری با میهمان برنامه چالش نمی نماییم بلكه میزبان هستیم. حتی در كتاب های معتبر مربوط به برنامه سازی تلویزیونی اغلب از لفظ میزبان به جای مجری استفاده می نمایند.
وی افزود: در ادبیات بین المللی برنامه سازی رابطه میهمان و میزبان در یك برنامه مطرح است نه ۲ آدمی كه با هم می جنگند و این به هیچ عنوان به معنای نوشابه باز كردن برای میهمان یا مرعوب او شدن نیست.
این مجری برنامه های سیاسی با اشاره به یك نكته اشاره كرد: كسی كه در برنامه تلویزیونی یا رادیویی با هر تمی همچون مناظره یا هاردتاك شركت می كند یك شخصیت حقیقی و یك شخصیت حقوقی دارد و مرز اینكه ما در گفتگو چگونه عمل می نماییم تفكیك بین شخصیت حقیقی و حقوقی میهمان است.
رسالت یك برنامه خنك كردن دل خود یا مخاطب نیست بلكه باید فرد را در مقابل افكار عمومی قرار دهیدحیدری با مثالی عنوان كرد: به صورت مثال وزیر نفت به اعتبار مسئولیت هایی كه دارد میهمان یك برنامه میگردد او همزمان یك شهروند ایرانی است و پدر و همسر هم هست و شئون مختلفی از یك شخصیت حقیقی دارد كه ما به هیچ عنوان نه به لحاظ شرعی و عرفی و اخلاقی حق نداریم به شخصیت حقیقی میهمان جسارت نماییم. او به اعتبار شخصیت حقیقی میهمان برنامه است و به اعتبار شخصیت حقوقی پاسخگوست.
وی با اشاره به كنایه نسبت به شخصیت حقیقی افراد اظهار نمود: امكان دارد برنامه ای طنز باشد و شما باید كاری را اگزجره كنید تا به چشم بیاید ولی در یك گفتگوی جدی، فردی كه به كنایه و تمسخر متوسل میگردد معمولا اطلاعات كمی هم نسبت به حوزه تخصصی شخصیت حقوقی افراد دارد وگرنه با اطلاعات موجود می توان افراد را به چالش كشید.
حیدری افزود: مجری برنامه تلویزیونی مطلقا نباید به دنبال ارائه خودش باشد بلكه باید به دنبال تحقق اهداف و پیام مورد نظر برنامه باشد وگرنه هدف مورد نظر محقق نمی گردد و باید گفت؛ «از قضا سركنگبین صفرا فزود»
وی درانتها سخنانش با تاكید بر هوش مخاطب نسبت به یك گفتگوی چالشی اشاره كرد: فرض بر این است كه مخاطب تلویزیون باهوش است پس وقتی شما سوال كردید و جواب نگرفتید با ادبیات دیگری سوال را تكرار می كنید و اگر این دفعه هم میهمان جواب نداد دست او دیگر نزد مخاطب رو شده است. در واقع رسالت یك برنامه خنك كردن دل خود یا مخاطب نیست بلكه باید فرد را در مقابل افكار عمومی قرار دهید.
تقلید ناشیانه ای از هاردتاك
محمدمهدی فرقانی استاد دانشگاه تهران هم در گفتگویی روی اخلاق حرفه ای اصرار كرد و در این باره به خبرنگار مهر اظهار داشت: مجری تلویزیون چه روزنامه نگار باشد یا نباشد باید بعنوان فرد بی طرف و ناظر عمل كند. هم باید پای خودرا از مرزهای حرفه ای و اخلاقی فرا نگذارد و هم مسایل را شخصی نكند. مجری اگر سوژه را شخصی بگیرد به معنای زیر پاگذاشتن اخلاق حرفه ای است.
وی با اشاره به اجرای محمدرضا گلزار در برنامه «برنده باش» و برخورد او با شركت كننده ای كه نمی دانست با پنج میلیون چه باید انجام دهد، تصریح كرد: من صحنه هایی از اجرای گلزار را دیدم كه به نظرم حرفه ای نبود و فقط از اسم و سلبریتی بودن این بازیگر در كسوت مجری استفاده شده است.
استاد دانشگاه علامه طباطبایی درباره حضور بازیگران بعنوان مجری و دادن تریبون به این افراد اشاره كرد: این از مصیبت های سیمای ماست كه به جای اینكه به دنبال ارزش ها باشد در چنبره روابط تجاری گیر افتاده است.
وی افزود: متاسفانه رفتارهای این افراد نقد نمی گردد و انگار یك تابو است و كسی نباید به آن بپردازد. مثلا در قسمتی از همین برنامه «برنده باش» كه شخصی از پزشكی قانونی به این برنامه آمده بود از او سوال شد كه مگر پزشكی غیرقانونی هم وجود دارد در حالیكه این نكته ای نبود كه درباره اش با آن شركت كننده شوخی شود، یا قابل دست انداختن باشد و یا حتی مجری تواضع كند و خودرا به ندانستن بزند.
این استاد دانشگاه همین طور با اشاره به برخورد آرش ظلی پور با مسعود فراستی اظهار نمود: شاید بسیاری منتقد رویكرد مسعود فراستی در نقدهایش باشند اما رفتار مجری و اتفاقی كه افتاد به مسعود فراستی وجاهت داد و ضعف های وی را پوشاند.
مجری حق ندارد با ضعف های شخصی افراد شوخی كند، این شیوه از اجرا نه چیزی به وجاهت تلویزیون و نه مجری اضافه نمی كندوی افزود: مجری حق ندارد با ضعف های شخصی افراد شوخی كند، این شیوه از اجرا نه چیزی به وجاهت تلویزیون و نه مجری اضافه نمی كند جز اینكه برای مخاطب نسبت به برنامه و مجری دلزدگی هم به وجود می آورد.
فرقانی درباره چرایی افزایش رویكرد جسارت و تحقیر مخاطب و شركت كنندگان در مسابقات تلویزیونی و میهمانان اظهار نمود: این مجریان می خواهند یك شبه شهرت كسب كنند و كارشان هم تقلید ناشیانه ای از هاردتاك است. حتی برخوردهای تند و تیز به شخصیت های خاصی احتیاج دارد و با هركسی نمی توان با این شیوه برخورد كرد پس نمی توان یك منتقد فیلم را سوژه و سوژه چالش كرد.
وی اضافه كرد: چنین برخوردهایی شاید برای سیاستمداران مناسبت تر باشد و اساسا در طراحی این گفتگوها در یك طرف، سوژه و سوژه اهمیت بسیاری دارد و در طرف دیگر خود مجری باید چهره شناخته شده ای باشد.
این نویسنده و استاد دانشگاه علوم ارتباطات در انتهای سخنان خود عنوان كرد: این روش ها حتی اگر در غرب هم پذیرفته شده باشد، الزاما قرار نیست در بستر فرهنگی ما جواب بدهد. متاسفانه مجریان جوان می خواهند یك شبه محبوبیتی به هم بزنند و ره صدساله را یك شبه بپیمایند.
راه اندازی حاشیه و سیاست های پوپولیستی برای سرگرم كردن مخاطب
اما سیف الله سیف اللهی جامعه شناس این رویكرد برنامه های تلویزیونی را در تریبون دادن به چالش های جدلی یك نوع تخلیه برای مخاطب دانست و در این باره به خبرنگار مهر اظهار داشت: این روزها به سبب اینكه جامعه در بحران اقتصادی و اجتماعی است برنامه سازان تلاش می كنند با شیوه های مختلف مخاطب را مشغول و سرگرم كنند و احداث این حاشیه ها یكی از این راه هاست.
تلویزیون نمی تواند پاسخگوی نیاز مردم نسبت به حل بحران ها باشد و می خواهد به طرق دیگر این مسایل را حل كندوی با اشاره به این رویكرد در تلویزیون عنوان كرد: تلویزیون نمی تواند پاسخگوی نیاز مردم نسبت به حل بحران ها باشد و می خواهد به طرق دیگر این مسایل را حل كند اما مسلم است كه این روش ها خوب نیست و بیشتر سیاست های پوپولیستی است.
سیف اللهی افزود: به صورت مثال رفتن مردم به استادیوم های فوتبال و یا تماشای مسابقات هم نوعی روش تخلیه انرژی است و برخی معتقدند چنین حاشیه ها و جدل هایی هم می تواند مخاطب را آرام كند.
این جامعه شناس عنوان كرد: البته باید دانست صراحت با بی تربیتی فرق می كند. همه اتفاقات و كنش و واكنش هایی كه در یك رسانه جمعی پرمخاطب مثل تلویزیون رخ می دهد باید در امتداد آرام سازی محیط و مخاطب باشد نه اینكه تنش و چالش جدیدتری بر اجتماع بیفزاید.
رسانه ملی یك طرفه است
امیرحسین جلالی روانپزشك هم درباره رفتار تحقیرآمیز نسبت به طرف مقابل در صداوسیما به خبرنگار مهر اظهار داشت: وقتی اتفاقی چندین بار تكرار میگردد یعنی دیگر مساله از حالت شخصی و یك نفره درآمده و به یك روند تبدیل گشته است.
وی افزود: این روند به فراتر از عملكرد یك مجری و یا یك ساختار در صداوسیما مربوط میگردد كه در آن فردی با در اختیار داشتن تریبون رسانه ملی، طرف مقابل، گروه یا قشر دیگری را تحقیر می كند.
این یك شیوه در درون این رسانه است كه شخصی كه تریبون دارد به آنكه ندارد و حتی از نماینده و صدایی برخوردار نیست از جایگاه بالا به پایین نگاه می كندجلالی اظهار نمود: مسعود فراستی خودش نماینده چنین افرادی است كه در همین رسانه ملی به ترور شخصیت كارگردانان و آثار سینمایی می پرداخت كه مردم نسبت به آنها سمپاتی داشتند و خودش هم چوب این رفتار را خورد بنابراین، این یك شیوه در درون این رسانه است كه شخصی كه تریبون دارد به آنكه ندارد و حتی از نماینده و صدایی برخوردار نیست از جایگاه بالا به پایین نگاه می كند.
وی اشاره كرد: رسانه ملی مقرر است زبان همه اقشار و نماینده همه مردم باشد اما چون رسانه ای یك طرفه است حتی منتقد خودش هم گرفتار این یك طرفه بودن میگردد اما در چنین نگاهی نباید یك فرد توبیخ شود و اصلا تنبیه و توبیخ جواب نمی دهد بلكه باید به دنبال همبستگی بود. باید نقش نهادهای نظارتی فعال تر باشد تا ۲ طرف بتوانند در صداوسیما تریبون داشته باشند.
این روانپزشك با اشاره به مشكلات و اختلالات فردی در جامعه اظهار نمود: برمبنای تحقیقات اجتماعی، جامعه ما نیاز به یك همبستگی اجتماعی دارد. در جامعه امروز، اشخاص بیشتر به خودشان فكر می كنند و خانواده ها به كلونی های كوچك تبدیل می شوند، در چنین جامعه ای هر بحرانی قابلیت تبدیل به یك جنگ مقابل دیگری را دارد.
وی با اشاره به خشم پنهان در بین جامعه اضافه كرد: نباید اجازه داد كه اتفاقات به عصبیت مردم مقابل هم تبدیل گردد و این رفتارها می تواند این عصبیت را تشدید كند. چنین اتفاقاتی علامت هایی برای بر هم خوردن همبستگی اجتماعی است.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشكی ایران درانتها سخنانش درخواست كرد: تلویزیون یك رسانه ملی و همچنان موثر است و صحنه های چنین برنامه هایی بارها در شبكه های اجتماعی دیده میگردد. اگر هزار نفر یك برنامه را ببینند یك میلیون نفر هم این حاشیه ها را در شبكه های اجتماعی تماشا می كنند و اینها به تدریج روی مخاطب تاثیر می گذارد.
سازمان صداوسیما این روزها گویی خشم پنهانی را در مقابل مخاطب گذاشته است و با جدل هایی بین مجری و مهمان، مخاطب را به تماشای یك دعوا دعوت می كند.
رسانه ملی با قابلیت داشت ۸۰ میلیون بیننده و اینكه معتقد می باشد ۷۶ درصد مخاطب دارد در مقاطعی حاشیه هایی برای سرگرم كردن مخاطبانش فراهم نموده است؛ حاشیه هایی كه شاید به سبب رقابت تهیه كنندگان و برنامه سازان با یكدیگر، برای دیده شدن آثارشان و حتی رقابت با برنامه های پربیننده شبكه های ماهواره ای شكل گرفته است و در آنها از شیوه های زرد و سطحی برای جلب بیننده استفاده میگردد.
قطعا اتفاقات رخ داده روی آنتن تلویزیون را نمی توان فقط به یك مجری و یا داور نسبت داد و ابعاد ماجرا بسیار پیچیده تر از صرفا «یك اتفاق» است. شاید حتی مجریان تلویزیون هم ابزاری برای دیده شدن تهیه كنندگان و خاموش كردن عطش آنها شده اند؛ نكته ای كه مدیران رسانه ملی باید توجه بیشتری نسبت به آن داشته باشند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب