مسئولان سكوت شان را ادامه بدهند
كاراموند: خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - طنز روز
رضا ساكی
یكی از دوستان می گفت چرا سیاست مداران یكهو سكوت شان را نمی شكنند و همه چیز را نمی گویند تا راحت شوم؟ گفتم همین آقای كرمانی معاون دوآتشه احمدی نژاد كه پس از ۶ سال سكوتش را شكست، همه را شوكه كرد. حالا تو فكر كن اگر در یك روز دو نفر سكوت را بشكنند جامعه تحمل می كند؟ خودت طاقت می آوری؟ اظهار داشت: این طوری نگاه نكرده بودم، درست می گویی، اصلا همان سكوت كنند بهتر است.
دوستم اظهار داشت: ولی واقعا اینها رفته اند توی موزه ملی و هر چه بوده است خارج كرده اند؟ به همین راحتی؟ گفتم: نمی دانم حالا دقیقا چه اتفاقی افتاده است ولی هر بار به موزه ملی می رفتم به شوخی می گفتم كاش می شد یكی از این مفرغ های لرستان را بردارم برای روی میز كارم. به هر حال من هم لرم، هم عاشق مفرغم و هم آدم فرهنگی ام، من نبرم چه كسی ببرد؟ ولی همان موقع احساس می كردم خارج كردن یك سنجاق سر مفرغی از موزه ملی كاری است سخت و حتی نشد.
البته خارج كردن اشیا از موزه ملی از غیب كردن دكل یا آسفالت كردن هگمتانه سخت تر نیست. مسئولان ما در طول سالیان كارهایی كرده اند كه خیلی عجیب تر از این است.
دوستم اظهار داشت: این جمله كه گفتی خیلی عجیب بود. گفتم: كدام؟ اظهار داشت: من نبرم چه كسی ببرد! این جمله مثل این بود كه كسی بگوید من نخورم چه كسی بخورد؟ گفتم: خب لابد خیلی ها چنین عقیده ای دارند و مملكت را ملك خویش می دانند. اظهار داشت: كاش كمی از این مملكت هم ملك ما بود. گفتم: از همان كمی است كه كار بالا می گیرد و به كانادا ختم می گردد. اظهار داشت: مگر كانادا رفتن بد است؟ آنها كه رفتند ضرر كردند؟ نمی بینی چه طور دارد زندگی می كند؟ گفتم: این طور نگاه نكن ما شانس نداریم. من خودم اگر یك دانه ارزن از تهران بالابكشم و بخواهم فرار كنم پیش از رسیدن اتوبان نواب دستگیر می شوم. یعنی به نظرم حتی آن كسی را در فرودگاه دستگیر می كنند خوش شانس تر است.
گفت: دستگیر نشدن از خوش شانسی است یا از روابط؟ گفتم: بگذار این روزهای آخر سال هم ستون مان را بنویسم و در خدمت ایسنا باشیم. این قدر سوال های بودار نپرس. اظهار داشت: چشم سوال بودار نمی كنم. ولی انصافا این طوری كه دوستان رفتند كانادا با شانس نمی گردد رفت.
باقی بقای تان
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب